Pericoronitis is een ontsteking van het weefsel rondom een derde kies, ook bekend als een verstandskies. De aandoening komt het vaakst voor in kiezen die gedeeltelijk zijn aangetast of niet volledig zichtbaar zijn. Het komt ook vaker voor in lagere kiezen dan in de bovenste.
De meeste mensen met pericoronitis hebben een flap van tandvlees die de kroon van de uitbarstende tand gedeeltelijk bedekt.
Uw arts kan aanbevelen dat de flap wordt verwijderd of dat de tand wordt verwijderd, op basis van een aantal factoren. Soms is alleen de behandeling van de werkelijke symptomen de beste manier van handelen.
De symptomen van pericoronitis variëren, afhankelijk van het feit of de aandoening acuut of chronisch is.
De symptomen van acute pericoronitis zijn onder meer:
Chronische pericoronitis kan de volgende symptomen omvatten:
Pericoronitis komt meestal voor wanneer een kies gedeeltelijk wordt beïnvloed. Bacteriën hopen zich dan op rond het zachte weefsel en veroorzaken ontstekingen.
De volgende factoren kunnen uw risico op pericoronitis verhogen:
Algehele gezondheid heeft niet aangetoond dat het een risicofactor is voor pericoronitis.
Uw tandarts zal uw tand onderzoeken om te zien of deze gedeeltelijk is uitgebarsten en om te controleren op een tandvleesklep. Ze zullen je symptomen opmerken en een röntgenfoto maken.
De belangrijkste complicatie van pericoronitis is pijn en zwelling rond de kies. Je kunt ook moeite hebben met bijten of een kaakjager ervaren. In sommige gevallen kan de infectie zich van de getroffen tand naar andere delen van uw mond verspreiden.
Hoewel zeldzaam, kan een persoon die pericoronitis ervaart een levensbedreigende complicatie ontwikkelen die Ludwig's angina wordt genoemd, waarbij de infectie zich verspreidt naar het hoofd en de nek. Een infectie die zich verspreidt naar de bloedbaan, ook wel sepsis genoemd, is ook een zeldzame, levensbedreigende complicatie.
Uw tandarts zal een aantal factoren in overweging nemen bij de beslissing hoe uw pericoronitis moet worden behandeld. De drie behandelingsopties zijn:
Als wordt verwacht dat de tand volledig zelfstandig uitbarst, kan uw tandarts besluiten om u te helpen de symptomen te beheersen zonder de flap of de tand te verwijderen. In dit geval kan ibuprofen (Advil) of acetaminophen (Tylenol) nuttig zijn. Uw tandarts zal ook het tandvlees rond uw tand schoonmaken om ophoping van plaque en voedseldeeltjes te voorkomen. Ze kunnen lokale anesthesie gebruiken om de pijn tijdens dit proces te helpen.
Als u zwelling of een infectie ervaart, kunt u antibiotica zoals penicilline of erytromycine (erythrocine-stearaat) krijgen voorgeschreven.
Uw tandarts kan u doorverwijzen naar een orale en maxillofaciale chirurg als zij besluiten dat de tand of flap moet worden verwijderd. In sommige gevallen groeit de flap terug en is een tweede operatie nodig. Verwijdering van de tand lost gewoonlijk het probleem op. Maar er zijn soms gevallen waarin het nuttig is om de tand vast te houden, indien mogelijk.
Hoewel het belangrijk is om uw tandarts of kaakchirurg te raadplegen voor een op maat gemaakt behandelplan, kunnen zij u ook huisbehandelingen aanbevelen. Deze moeten worden uitgevoerd in combinatie met, niet in plaats van, professionele behandeling. Home remedies zijn onder meer:
Vermijd het gebruik van hete kompressen en zoek medische hulp als u koorts heeft.
Zodra een tand is verwijderd, komt pericoronitis zelden terug. In gevallen waarbij een flap van tandvleesweefsel wordt verwijderd, kan het weefsel soms teruggroeien. Mensen herstellen meestal binnen ongeveer twee weken na verwijdering van de behandeling en binnen één of twee dagen na een symptoomspecifieke behandeling voor acute pericoronitis.
Preventieve zorg en tandartsbezoeken kunnen uw kansen op deze aandoening verminderen. Uw tandarts kan de derde kiezen controleren als deze uitbarsten om zo vroeg mogelijk een tand te verwijderen. Ze kunnen ook regelmatig schoongemaakt worden om ontstekingen te voorkomen.