Waarom is eenzaamheid piek vóór onze dertig?
Share
Zes jaar geleden was Naresh Vissa twintig en eenzaam.
Hij was net afgestudeerd en woonde voor het eerst alleen in een appartement met één slaapkamer en verliet het zelden.
Net als veel andere 20-plussers was Vissa single. Hij at, sliep en werkte thuis.
? Ik zou uit mijn raam in Baltimore's Harbour East kijken en andere mensen in de jaren 20 zien feesten, op date gaan en een leuke tijd hebben? Zegt Vissa. ? Het enige wat ik kon doen, was de jaloezieën sluiten, mijn lichten uitdoen en afleveringen van 'The Wire' bekijken?
Hij heeft zich misschien als de enige eenzame persoon in zijn generatie gevoeld, maar Vissa is verre van alleen in zijn eenzaamheid.
Eenzaamheid groeit na de universiteit
In tegenstelling tot de populaire overtuiging dat je omringd bent door vrienden, feesten en plezier in je 20s en 30's, is de tijd na college eigenlijk het moment waarop eenzaamheid piekt.
Een studie uit 2016, gepubliceerd in de ontwikkelingspsychologie, toonde aan dat over alle geslachten eenzaamheid piekt net voor je 30-er jaren.
In 2017 deed de Jo Cox Loneliness Commission (een Engelse campagne om de verborgen crisis van eenzaamheid te profileren) een onderzoek naar de eenzaamheid met mannen in het Verenigd Koninkrijk en ontdekte dat 35 de leeftijd is waarop ze de eenzaam zijn en 11 procent zei dat ze eenzaam op een dagelijkse basis.
Maar is dit niet de tijd dat de meesten van ons, als kinderen, dromen van gedijen? Immers, shows zoals? New Girl ,? samen met? Vrienden? en? Will & Grace? heb nog nooit aangetoond dat je in je 20s en 30s bent als eenzaam.
Misschien hebben we geldproblemen, loopbaanproblemen en romantische struikelblokken, maar eenzaamheid? Dat had moeten verdwijnen zodra we het zelf hadden gemaakt.
Sociologen hebben lang drie voorwaarden overwogen die cruciaal zijn voor het maken van vrienden: nabijheid, herhaalde en ongeplande interacties en instellingen die mensen aanmoedigen hun hoede te laten nemen. Deze omstandigheden verschijnen minder vaak in het leven nadat uw slaapzaaldagen voorbij zijn.
? Er zijn veel mythes over waar de 20-iets jaren allemaal over gaan ,? zegt Tess Brigham, in San Francisco gevestigde erkende therapeut die is gespecialiseerd in de behandeling van jonge volwassenen en millennials.
? Veel van mijn klanten denken dat ze een fantastische carrière nodig hebben, getrouwd zijn - of op zijn minst verloofd zijn - en een ongelofelijk sociaal leven hebben voordat ze 30 worden of dat ze op de een of andere manier gefaald hebben? Brigham voegt eraan toe.
Dat is veel om aan te nemen, vooral allemaal tegelijkertijd.
Komt de eenzaamheid voort uit een faalangst?
Of misschien maakt het culturele landschap dat het lijkt alsof je de enige bent die faalt, waardoor je je op een of andere manier achterop en eenzaam voelt.
? Als u sociale media toevoegt, wat de levensbelangrijke haspel van iedereen is, dan voelen veel jonge mensen zich alleen en verloren? Zegt Brigham.
? Terwijl de 20-iets jaren vol avontuur en opwinding zijn, is het ook de tijd van je leven wanneer je bepaalt wie je bent en wat voor soort leven je wilt leven.?
Als iedereen - en dat zou iedereen op sociale media zijn, inclusief beïnvloeders en beroemdheden - het lijkt alsof ze dat leven beter leven dan jij, kan dit ertoe leiden dat je gelooft dat je al gefaald hebt. Misschien voel je de drang om nog meer terug te trekken.
Maar het toevoegen van het probleem is het feit dat we niet veranderen hoe we vrienden maken na de universiteit. Tijdens je schooltijd zou je het leven kunnen vergelijken met het leven op de set? Vrienden.? Je zou de slaapzalen van je vrienden kunnen binnenkomen zonder erbij te hoeven kloppen.
Nu, met vrienden verspreid over de stad en iedereen probeert zijn eigen pad te smeden, is het moeilijker en ingewikkelder om vrienden te maken.
? Veel jonge volwassenen hebben nooit moeten werken aan het maken en bouwen van vriendschappen ,? Zegt Brigham. ? Actief bouwen aan een gemeenschap van mensen die je ondersteunen en vrienden maken die iets aan hun leven toevoegen, zal helpen met de eenzaamheid.?
Sociologen hebben lang drie voorwaarden overwogen die cruciaal zijn voor het maken van vrienden: nabijheid, herhaalde en ongeplande interacties en instellingen die mensen aanmoedigen hun hoede te laten nemen. Deze omstandigheden verschijnen minder vaak in het leven nadat uw slaapzaaldagen voorbij zijn.
? Netflix zorgt ervoor dat ze volgende week niet hoeven te wachten op de volgende aflevering; snel internet op hun telefoon geeft hen alle informatie over de wereld met een wachttijd van 5 seconden; en als het gaat om relaties, hebben ze een swipe-to-dismiss-model van relatieopbouw gekregen.? - Mark Wildes
Alisha Powell, een 28-jarige maatschappelijk werker in Washington, DC, zegt dat ze eenzaam is. Omdat ze niet op kantoor is, is het voor haar moeilijker om mensen te ontmoeten.
? Ik heb dit diepe verlangen om iets voor iemand te betekenen ,? Zegt Powell. ? Ik heb gemerkt dat hoewel ik alleen verdriet en ongelukkige gebeurtenissen kan ervaren omdat ik het verwacht, de eenzaamste momenten die ik heb, zijn wanneer ik gelukkig ben. Ik wil dat iemand die om me geeft met me viert, maar dat ze nooit aanwezig zijn en nooit zijn geweest.?
Powell zegt dat ze het leven van negen op vijf werken, trouwen en baby's volgen - en dat zijn allemaal manieren om actief een gemeenschap te zijn - niet kan vinden. Ze vindt het moeilijk mensen te vinden die haar diep begrijpen en haar vinden. Ze moet die mensen nog vinden.
Maar de waarheid is dat de meesten van ons al weten minder eenzaam te zijn
Studies bombarderen ons over het loskoppelen van sociale media; publicaties hebben ons verteld om te schrijven in een dankbaarheidsdagboek; en het standaard advies is overdreven eenvoudig: ga naar buiten om mensen persoonlijk te ontmoeten in plaats van het te houden aan een tekst of, zoals gebruikelijker nu, een Instagram DM.
We begrijpen het.
Dus waarom doen we het niet? Waarom worden we gewoon depressief over hoe eenzaam we zijn?
Nou, om te beginnen groeien we op op sociale media
Van Facebook, zoals Tinder swipes, we hebben misschien al te veel geïnvesteerd in de American Dream, waardoor onze hersenen alleen voor positieve resultaten hardwired zijn.
? De millennium-leeftijdsgroep groeide op omdat hun behoeften sneller en sneller werden vervuld? zegt Mark Wildes, auteur van? Beyond the Instant ,? een boek over het vinden van geluk in een snel veranderende sociale mediawereld.
? Netflix zorgt ervoor dat ze volgende week niet hoeven te wachten op de volgende aflevering; snel internet op hun telefoon geeft hen alle informatie over de wereld met een wachttijd van 5 seconden ,? zegt Wildes,? en als het gaat om relaties, hebben ze een swipe-to-dismiss-model van relatieopbouw gekregen.?
Kortom, we zitten in een vicieuze cirkel: we zijn bang om gestigmatiseerd te worden omdat we ons eenzaam voelen, dus trekken we onszelf terug en voelen we ons nog eenzamer.
Carla Manly, PhD, klinisch psycholoog in Californië en auteur van het boek 'Joy Over Fear', benadrukt hoe verwoestend deze cyclus kan zijn als we het laten doorgaan.
De resulterende eenzaamheid maakt dat je je schaamt en je bent bang om anderen te bereiken of te vertellen dat je je eenzaam voelt. ? Deze zichzelf in stand houdende cyclus gaat door - en resulteert vaak in sterke gevoelens van depressie en isolatie ,? zegt Manly.
Als we blijven nadenken over het leven in termen van krijgen wat we willen wanneer we het willen, zal dit alleen maar leiden tot meer teleurstelling.
De sleutel om eenzaamheid aan te pakken, is om het simpel te houden - je weet wel, dat standaardadvies dat we steeds weer horen: naar buiten gaan en dingen doen.
Je hoort misschien niet terug of je wordt misschien afgewezen. Het kan zelfs eng zijn. Maar je weet het niet tenzij je het vraagt.
? Er is geen snelle oplossing als het gaat om eenzaamheid of een van onze meer complexe gevoelens ,? Zegt Brigham. ? Als u de stappen wilt zetten, betekent dit dat u zich een poosje ongemakkelijk zult voelen.?
Je zult alleen moeten gaan of naar iemand op het werk gaan om te vragen of ze samen met jou willen lunchen. Ze zouden nee kunnen zeggen, maar misschien niet. Het idee is om afwijzing te zien als onderdeel van het proces en niet als een wegversperring.
? Veel van mijn klanten overdenken en analyseren en maken zich zorgen over wat er gebeurt als ze een 'nee' krijgen of ze zien er dwaas uit? Zegt Brigham. Om zelfvertrouwen in jezelf op te bouwen, moet je actie ondernemen en je richten op het nemen van de kans en jezelf buitensluiten (wat je zelf in de hand hebt) en niet op de uitkomst (die buiten je macht ligt).?
Hoe de cyclus te doorbreken
Schrijver Kiki Schirr stelde dit jaar een doelwit van 100 afwijzingen - en ging voor alles wat ze wilde. Het bleek dat ze haar doel niet kon bereiken, omdat te veel van die afwijzingen in acceptaties veranderden.
Evenzo, of het nu gaat om vriendschappen of levensdoelen, het zien van afwijzingen als een vormsucces kan het antwoord zijn op het overwinnen van je faalangst.
Of, als sociale media uw zwakheid is, wat als we, in plaats van ons aan te melden bij de FOMO-mentaliteit (angst om te missen), proberen de manier van denken over de ervaringen van anderen te veranderen? Misschien is het tijd om de JOMO-benadering (joy of missing out) te nemen.
We kunnen ons gelukkig voelen voor degenen die genieten van hun tijd in plaats van te wensen dat we er waren. Als het een bericht van een vriend is, stuur je een bericht en vraag je of je de volgende keer wat met ze kunt doen.
Je hoort misschien niet terug of je wordt misschien afgewezen. Het kan zelfs eng zijn. Maar je weet het niet tenzij je het vraagt.
Vissa brak uiteindelijk zijn cyclus van eenzaamheid door simpele doelen te stellen: lees eens per maand een boek; elke dag een film kijken; luister naar podcasts; noteer positieve bedrijfsplannen, ophaallijnen, boekonderwerpen - alles cool; oefening; stop met drinken; en stop met rondhangen met negatieve mensen (inclusief vriendschap op Facebook).
Vissa begon ook met online dating, en terwijl hij nog steeds vrijgezel is, heeft hij interessante vrouwen ontmoet.
Nu heeft hij een andere kijk op zijn raam.
? Wanneer ik down of depressief ben, loop ik naar mijn eettafel, kijk uit mijn raam met uitzicht op de skyline van downtown Baltimore en begin Anna Kendrick's 'Cups' te spelen en zingen? Zegt Vissa. ? Nadat ik klaar ben, kijk ik omhoog, gooi mijn handen in de lucht en zeg: 'Bedankt'?
Danielle Braff is een voormalig tijdschriftredacteur en krantenverslaggever die bekroonde freelance schrijver werd, gespecialiseerd in lifestyle, gezondheid, zaken doen, winkelen, ouderschap en reizen.
