Life Balms - Vol. 2 Arabelle Sicardi en de schoonheid van de ruïnes

Delen op PinterestIllustraties van Ruth Basagoitia

?Zelfzorg,? zoals gemunt door Audre Lorde, is een term die oorspronkelijk terreur onderzoekt. Nu verkeerd geïnterpreteerd om alles te beschrijven dat op afstand genotzuchtig is - huid- en lichaamsbehandelingen of een extra stukje iets - is de ware betekenis van zelfzorg, aangezien het betrekking heeft op de bevindingen van Lorde in haar laatste dagen, verloren.

Ik vind mezelf vaak gefascineerd door de andere kant van de gebruikelijke 'zelfzorg' tradities, namelijk schoonheid en zijn verschrikkingen. (Anders dan bij Lorde natuurlijk.) Terwijl ik nadacht over mijn eigen opvattingen over schoonheid en zorg, dacht ik aan Arabelle Sicardi. Arabelle werkt momenteel aan hun debuutboek en schrikt de lelijkheid niet weg van wat schoonheid is en wat het kan betekenen. Nee, echt: dit essay over de vele connotaties van parfum, en dit over de angsten van spa-trippen voor trans-gender-niet-conforme mensen zijn verplichte lectuur.

Vang ons gesprek hieronder, terwijl ze over schoonheid praten als een instrument van macht, de gewoonten om zichzelf te doen gelden, en hun go-to-producten van het moment.

Amani Bin Shikhan: De eerste vraag is eenvoudig: hoe was je 2017?

Arabelle Sicardi: Een complete vuilnisbak. Ik ben blij dat ik in therapie ben om te verwerken! 2018 was al beter dan 2017 en het is hier een maand [ten tijde van dit interview] - ik vond schrijven over vorig jaar erg nuttig. Aan het einde ervan besefte ik dat het ging om het doden van delen van mij die moesten sterven, en welke delen van mij onmiskenbaar zijn. Echt definitief van het apocalyptische bewustzijn - dingen onthuld.

AB: Kun je daarover uitleggen? Wat is openbaar geworden als onbetwistbaar en wat is gelegd om te rusten?

ZOALS: Het gaat over wat ik anderen kan geven en wat ik voor mezelf moet sparen. Ik ging echt in de verste mate waartoe ik in staat was, en nog wat. Leren, van dichtbij en lelijk, hoe mensen armoede en trauma verwerken was ook in 2017 een grote les voor mij. Wanneer ik denk aan 2017, denk ik veel na over bepaalde onderdelen van de empathie-examens - [dat wil zeggen:] geen enkel trauma heeft discrete kanten. Trauma bloedt. En empathie is niet altijd genoeg. Zeker, denk ik, is het bijna nooit.

AB: Verdomme, ik voel dat. Ik ben blij dat je blij bent dat je in therapie bent.

ZOALS: Ik heb mijn therapeut gemist! Het is zo leuk om er nu een te hebben. Wanneer er nu iets ergs gebeurt, ik lach gewoon en voel mijn gevoelens en ga,? Wauw, kan niet wachten om dit in therapie te verwerken !? Ik mag het loslaten. Het is de beste life-hack, wetende dat ik een ondersteuningssysteem heb om me te zien wanneer ik besloten heb [op een manier die niet] te verwerken, afhankelijk ben van mijn publieke verwerking van mijn trauma. Ik hoef niet uit de trauma's te komen.

"Er is niets meer wenselijk dan het verlangen zelf, weet je?" - Arabelle Sicardi

AB: Wat denk je dat je door 2017 kreeg, zelfs oppervlakkig? Je boeien of? Levenbalsems? zo te zeggen?

ZOALS: Ik had specifieke vriendschappen die mij letterlijk meerdere keren hebben gered. Ik bleef op de banken van mensen toen ik nergens anders heen kon gaan. Gezichtsmaskers mee doen en zich niet onder druk gezet voelen om te moeten vertrekken. Mijn favoriete boekwinkel is ook erg belangrijk voor me, en ik heb veel tijd doorgebracht met het lezen van mijn weg langs wanhoop en in mijn verbeelding. Dat was ook leuk.

Delen op PinterestIllustraties van Ruth Basagoitia

AB: Vertel me over de boekhandel.

ZOALS: [Het heet] Melasse-boeken. Het is een koffiewinkel / gebruikte boekhandel [in Brooklyn] die wijn na uren verkoopt. Soms blijf ik daar de hele dag. Het juiste boek lijkt me altijd te vinden wanneer ik daar ben, en ik vind het leuk te weten dat ik in mijn boeken handel voor andermans onthullingen.

AB: Ik hou ervan een boek te openen om liefdesbriefjes of vreemde kleine markeringen te vinden, ook al heb ik ze nooit in mijn eigen boeken gezet. Het voelt alsof het leven in hen leeft, weet je?

ZOALS: Marginalia is mijn favoriete ding over boeken. Ik moet dingen kunnen onderstrepen. Ik maak foto's zoals ik onderstreep, dus ik heb een enorme marginalia-index die ongeveer tien jaar is. Boeken zijn zo tactiel. Ik moet rechtstreeks met ze kunnen praten.

AB: Vind je schoonheid in de slijtage? Of ben je daar niet mee bezig?

ZOALS: Ik hou van vernietiging en versleten dingen. Het is net dat Japanse concept van wabi-sabi. Ik denk dat boeken bedoeld zijn om gelezen en geliefd te worden.

"Hoe minder ik erom geef, hoe beter ik eruitzie." Ik denk dat de stress van het er niet op mijn best uitzien, mij het ergst doet uitzien. " - Arabelle Sicardi

AB: Kun je me meer vertellen over je begrip van wabi-sabi?

ZOALS: Het is een wereldbeeld dat gebaseerd is op imperfectie en dat goed gedragen is, gebaseerd op de boeddhistische leer van de drie kenmerken van het bestaan ​​- vergankelijkheid, lijden en dit ding genaamd ku, wat is hetzelfde? afwezigheid van zelf-natuur? Ik weet het niet? het is net als de romantiek van deconstructie voor mij. Ik denk dat het nieuwsgierigheid en tederheid aanmoedigt in gewone dingen waar ik van houd, omdat er werkelijk schoonheid in alles is. Ik kwam er super in wabi-sabi en de filosofie van avant-garde design op de middelbare school, toen ik me realiseerde dat mode politiek kan zijn. Ik denk dat dingen ons dingen laten voelen, en wabi-sabi is een heel positieve benadering van imperfectie en sterven.

AB: Wat zie je schoonheid als, fundamenteel? Hoe zit het met je op de manier waarop het werkt?

ZOALS: Mijn praxis is altijd geweest: schoonheid is angst. Hoe meer ik het schrijf en lees, hoe meer ik het minder zie als terreur, letterlijk en meer als een voertuig van macht. Maar macht en angst, in onze realiteit, zijn hetzelfde. Het is gewoon semantiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe we datgene kunnen gebruiken dat tegen ons wordt gebruikt om ons te beschermen.Schoonheid is slechts een hulpmiddel van een instelling, dus ik kijk er altijd naar vanuit een perspectief van context en strategie.

Zoals, wanneer ik schrijf over een schoonheidsmerk met een [piep] naam voor een product, schrijf ik over racisme en profiteer ik ervan ons slecht te voelen over onszelf. En als ik over parfum schrijf, ben ik zelden supergeïnteresseerd? Als je de geur van dit ding leuk vindt? ? Ik ben meer geïnteresseerd in de arbeid die gepaard gaat met het bereiken van iets, en de kosten van het ding, en wat dat ding iemand anders in de kamer over jou kan vertellen. Schoonheid is politiek met andere middelen. Ik hou van schrijven over schoonheid omdat ik graag over politiek en strategie leer, zodat ik kan delen wat ik leer met mensen van wie ik houd, zodat we onszelf kunnen beschermen.

Delen op PinterestIllustraties van Ruth Basagoitia

AB: Schoonheid als alchemie en versterkte kracht.

ZOALS: Ja. Ik bedoel, we hebben oorlog gevoerd voor mooie dingen. Er is niets wenselijker dan het verlangen zelf, weet je?

AB: Wat met verlangen?

ZOALS: Het is zo grappig omdat ik over schoonheid schrijf, maar ik denk niet dat ik het ooit benader vanaf een punt van? Dit zal je wenselijk maken? tenzij ik cynisch ben omdat het zo is, wenselijk is wie? Met welk doel? Daarom is schoonheid een balsem voor mij. Ik denk niet dat het iemand zal redden, maar het helpt ons om onszelf te redden, voor een korte tijd. Ik kwam erin omdat ik dacht dat het meer bevrijdend zou zijn dan mode, maar hoe meer ik erover weet, hoe meer ik besef dat dit niet het geval is. Maar het is nog steeds zo nuttig, en we kunnen er nog steeds zoveel mee doen.

AB: Je perspectieven op schoonheid en de verwikkeling ervan met politiek, geschiedenis, cultuur, genderidentiteit - alles - is zo diep interessant voor mij. Ik denk dat zo veel van de manier waarop we over schoonheid praten, is alsof het frivool is, of iets om voortdurend gedeeld te worden. Vindt u dat het voor u meer iets is dat u met uzelf beoefent of iets dat u met anderen beoefent?

ZOALS: Ik bedoel, dat hangt ervan af of ik mezelf als duidelijke grenzen heb met mijn eigenheid met andere mensen. En dat doe ik niet! Ik heb de neiging zoveel van mij te delen. Ik denk dat het heel belangrijk is om te beseffen dat we een erfenis nalaten. Ik ben zo geïnteresseerd in schoonheid als een cultureel product en voertuig, omdat het een van de meest voor de hand liggende bewijzen is dat we hebben van vrouwelijkheid en identiteitscreatie in de geschiedenis.

De basis van mijn schoonheidsbeoefening was altijd bij andere femmes in een soort, logeerpartijtjes of het kijken naar mijn vriendinnen die make-up op en verliefd op hen maakten omdat ze hun mascara hadden besmeurd en niet konden schelen, en het was zo vertederend. Natuurlijk, ik doe het voor mezelf? maar ik weet dat ik verstrikt ben in anderen, en schoonheid is zo teder om met iedereen te delen - perfecte vreemden of beste vrienden. Ik ben er dol op. Het is het meest krachtige deel ervan - wetende dat je nooit alleen bent, wetende dat je nooit de enige getuige bent. Dat is echte kracht, en de meesten van ons leren het te dienen in plaats van andersom. Ons wordt niet geleerd hoe we onszelf moeten bezitten. Ons wordt geleerd om de arbeid van het zelf-zijn onzichtbaar te maken en er gemakkelijk uit te zien of wat dan ook.

Delen op PinterestIllustraties van Ruth Basagoitia

AB: Om een ​​beetje lichter te worden: wat zijn je schoonheidsroutines? Hoe zien ze er elke dag uit?

ZOALS: Ik had een super ingewikkelde routine omdat #beautyeditor, etc., maar ik weet het niet, ik besteed er nu minder aandacht aan. Hoe minder ik erom geef, hoe beter ik eruitzie. Ik denk dat de stress van niet op mijn best uitzien mij erger maakt. Mijn ochtendroutine [nu] zou mijn gezicht kunnen bespuiten met aloë vera spray, of het zou een Cosrx Good Morning-cleanser, een toner, een essence, een slak mucine-vochtinbrengende crème en zonnebrandcrème kunnen zijn. Mijn nachtelijke routine is meestal altijd ingewikkeld omdat ik het doe terwijl ik Netflix aan het kijken ben en een [gecorrigeerd] aan het rollen ben.

Ik zou in één nacht drie gezichtsmaskers kunnen doen. (Dat is niet ongebruikelijk voor mij.) Ik draai mijn retinoïden van dag tot dag. Serums die ik ook gebruik. Het hangt van mijn huid af vanaf de dag.

Delen op PinterestIllustraties van Ruth Basagoitia

AB: Is huidverzorging altijd belangrijk voor je geweest, of is het iets dat je hebt opgebouwd om een ​​deel van je levensroutine te worden? Die betekenis moet buiten zichzelf enige betekenis hebben, toch?

ZOALS: Het hangt ervan af wanneer je mijn leven begint te zien. Huidverzorging was altijd belangrijk voor me, zelfs als een kind. Maar vooral omdat ik bang was voor mijn lichaam en het als een fout zag die gecorrigeerd moest worden met alle noodzakelijke middelen. En hoe meer ik leerde, hoe beter ik me voelde en hoe beter ik er uiteindelijk uitzag. Het is ook zo leuk om constant aan de lijn te blijven? Correctie? en? agentschap.? Ik hou soms echt van mijn acne, maar ik maak er ook helemaal geen zorgen over dat ik dingen verberg, omdat er niets te verbergen is omdat ik geen littekens kan dragen [met make-up].

Het mentale werk om me goed te voelen over mijn lichaam in de wereld is zo gebonden aan schoonheidspraktijken. En dat is goed. Ik hou ervan constant bezig te zijn met het gesprek over waar ik me voor zou moeten schamen, waarvoor ik moet werken, wat niet kan worden opgelost.

AB: Wat valt niet te ontkennen en wat kan worden gedood, om het volledige cirkel te brengen.

ZOALS: Ja. Er is geen juist antwoord over schoonheid, wat mij buitengewoon geruststelt. Het zorgt ervoor dat ik de hele tijd hard werk. Ik hou ervan een onmogelijke zaak na te jagen.

"Ons wordt niet geleerd hoe we onszelf moeten bezitten. We leren de zelfwerkzaamheid onzichtbaar te maken en zien er gemakkelijk uit of wat dan ook." - Arabelle Sicardi

AB: Ik heb de neiging om schoonheid te zien als het puin van alles eromheen. Proberen te begrijpen wat er overblijft.

ZOALS: [Een fragment uit] een van mijn favoriete gedicht-strofen, door Alice Notley:? Geen huis in schoonheid of kracht / gewoon mezelf / ik ben? Het is stil en destructief. [It] laat je niets hebben. ? Geen huis in schoonheid of kracht / gewoon mezelf / ik ben?

Arabelle's Life Balms

• Foamrollers! Ik ga niet meer naar yoga of fiets in studio's - te duur, plaats het $ 99 Classpass-tijdperk, dat ik voor altijd zal missen. Dus ik doe yoga voor het slapengaan om de andere nacht of, als ik lui ben, gebruik ik deze schuimroller. Ik heb een gruwelijke houding en zit de hele dag, dus er is niets leuker dan een goede inversie. Soms kijk ik de hele tijd naar actiefilms en schuimrolletjes. John Wick + Foam Roller = winst.
• Tangle speelgoed. Ik heb er jaren geleden een van een schoonheidssalon gekregen en ik draag het nog altijd als ik bijzonder gestresst ben en geneigd ben mijn huid weer te gaan plukken.
• Dumplings. Ik heb deze brutale traditie van knoedels en champagne met vrienden in Chinatown. En ik kan alleen maar knoedels en willekeurig Taiwanees straatvoedsel koken. Niets troost mij meer dan alleen een hele zak van $ 4 knoedels koken. Azijn en sojasaus zijn uiterst noodzakelijk.

Zoals Arabelle's gedachten? Volg hun reis op Twitter en Instagram.

Healthline en onze partners kunnen een deel van de inkomsten ontvangen als u een aankoop doet via een link hierboven.

---

Amani Bin Shikhan is een cultuurschrijver en -onderzoeker met een focus op muziek, beweging, traditie en herinnering - vooral als ze samenvallen. Volg haar maar tjilpen. foto door Asma? Bana.