14 dingen die vrouwen in hun jaren vijftig zeggen dat ze het anders zouden doen
Share
Waar gaat het over veroudering dat vrouwen gelukkiger maakt naarmate ze ouder worden, vooral tussen 50 en 70 jaar oud?
Recent onderzoek uit Australië, dat 20 jaar lang vrouwen volgde, schrijft een deel hiervan toe aan het feit dat vrouwen meer kregen? tijd als ze ouder worden.
En met dat? Ik? de tijd komt met veel bevredigende onthullingen.
Ik sprak met 14 vrouwen in de vijftig over wat ze anders zouden hebben gedaan toen ze jonger waren - als ze alleen wisten, wat ze nu weten:
?Ik wou dat ik mouwloze shirts had gedragen? .? - Kelly J.
?Ik zou mijn jongere zelf vertellen om te stoppen bang te zijn om eenzaam te zijn. Ik heb zoveel beslissingen genomen om er zeker van te zijn dat ik 10 seconden lang nooit een minnaar zou zijn.? - Barbara S.
? Ik zou niet zijn begonnen met roken. Ik vond het cool - het is gewoon ongezond.? - Jill S.
?Ik zou de receptionist-ik-dacht-ik-was-bovenstaand standpunt hebben aanvaard, werkend voor de Amerikaanse senator.? - Amy R.
?Ik wou dat ik de angst / onwetendheid van anderen niet had toegestaan om me zo diep te beïnvloeden dat ik mijn ambities / dromen zou afzwakken om hen te behagen. Het heeft me decennia gekost om dat 'brave meid' gedrag ongedaan te maken.? - Kecia L.
? Ik zou mijn opleiding meer gaan verkennen?
? Ik zou me hebben geconcentreerd op het beheersen van begrijpend lezen en interpreteren op de middelbare school? zegt Linda G., een tandarts halverwege de vijftig. ? Ik moet drie keer iets lezen en moet vaak weer professionele lessen volgen als ik de materialen niet begrijp.?
Linda is van mening dat haar ouders niet gericht waren op haar opleiding, dus viel het door de kloven.
? Ik was het derde kind. Dus, mijn ouders hielden van me maar waren laks. Ik heb minder vertrouwen in het voorspellen van wat ik met mijn patiënten moet doen omdat ik moeite heb om stukjes informatie te synthetiseren.?
Daarom behandelt Linda een innerlijke strijd.
? Ik heb het gevoel dat ik harder moet werken voor alles wat ik heb bereikt. Dat heeft me ertoe gebracht harder te handelen in het hanteren van mijn autoriteit omdat ik altijd probeer mijn geloofwaardigheid te bewijzen.?
? Ik zou mezelf en mijn talenten meer vertrouwen?
Andrea J., een bestseller-auteur halverwege de jaren vijftig, zegt: "Ik zie dat wie ik was en wat ik deed, me naar een bevredigend leven leidde, maar als ik iets veranderde, zou het zijn om mijn talenten ver te vertrouwen jongere leeftijd.?
Andrea voelt dat ze niet geduldig genoeg is met zichzelf.
? Ik wou dat ik eerder had gerealiseerd dat ik mijn ambitie om boeken te schrijven kon realiseren als ik er gewoon aan vasthield en bleef verbeteren. Ik was zo ongeduldig om te slagen dat ik stopte en van cursus veranderde wanneer het succes niet snel kwam.?
? Ik zou uitzoeken wat ik wilde? ?
Gena R., een haarstylist halverwege de jaren vijftig, vindt dat ze er lang over deed om erachter te komen wie ze was.
? De manier waarop ik de jongere ik graag omschrijf, is door mezelf te vergelijken met Julia Roberts in de film de 'Runaway Bride' in de scène toen ze niet eens wist hoe ze haar eieren leuk vond? omdat ze hen leuk vond, hoewel haar huidige man de zijne leuk vond.?
'Net als zij moest ik erachter komen wie ik was zonder een man, en hoe ik mijn eieren leuk vond - hoe hij de zijne ook mocht.'
Gena gelooft dat mensen aan haar denken als? Het meisje achter de stoel? die altijd gelukkig is en al hun problemen kan oplossen.
Maar ze is getransformeerd.
? Ik doe niet langer dingen die ik niet wil doen en ik heb mezelf toestemming gegeven om 'nee' te zeggen en te rusten. Als ik de hele dag Hallmark-films wil kijken, doe ik het. Ik omring mezelf met mensen die ik wil zijn en blijf uit de buurt van mensen die het leven uit me zuigen.
? En ik voel geen schaamte meer voor fouten die ik heb gemaakt. Ze maken deel uit van mijn verhaal en het heeft me een meer empathisch persoon gemaakt.?
? Ik zou meer tijd met mijn kind doorbrengen?
Stacy J. een producent halverwege de jaren vijftig zegt dat de tijd niet aan haar zijde lag.
? Ik wou dat ik meer tijd had besteed aan het spelen met mijn kind toen ze jonger was. Ik was fulltime op school en werkte en zorgde voor mijn zieke zuster en ik was druk in arm zijn.?
Ze beseft dat kinderen zo snel opgroeien, maar realiseerde het zich toen niet.
? Ik zou echt willen dat ik dingen opzij zou zetten en meer verjaardagsfeestjes zou hebben voor haar knuffeldieren met haar.?
? Ik zou meer hebben gedanst?
? Ik was altijd zelfbewust en besloot voordat ik 20 sloeg dat ik niet dans? zegt Laurel V., begin vijftig. ? En terwijl ik op de zijlijn bleef op feestjes, drukten andere mensen zichzelf uit en gingen naar de muziek. "
Laurel vindt dat ze niet zo bezorgd had moeten zijn.
? Ik zeg tegen mijn kinderen, als ik kon terugspoelen, dan zou ik zo veel dansen, en niet schelen wat mensen dachten? ze keken me waarschijnlijk toch niet eens aan.?
? Ik zou niet zo bezorgd zijn over mijn uiterlijk?
Rajean B., een PR-consultant in haar vroege jaren vijftig, is niet langer uber-gefocust op haar uiterlijk.
? In de jaren twintig en dertig legde mijn carrière als woordvoerder van het bedrijf me voor de camera en ik passeerde zelden een spiegel zonder mijn haar te repareren, mijn tanden te controleren, lippenstift opnieuw aan te brengen. Ik verloor de slaap over de keren dat ik een glimp opving van een dubbele kin tijdens het praten of lachen.
Rajean heeft gerealiseerd wat echt van belang is, gaat verder dan de buitenkant.
? Mijn man en mijn vrienden accepteren en houden van me voor wie ik ben en niet hoe ik naar elk moment kijk. Ik hou ervan me te concentreren op mijn innerlijke schoonheid en kracht.?
? Ik zou meer genade aan mezelf geven?
? Ik zou ademen voordat ik reageer en begrijpen dat ik geen mening over alles hoef te hebben? zegt Beth W., achter in de 50, die vroeger een hogedrukbaan had voor een grote trainingsorganisatie.
? Als ik het risico voelde buitengesloten te worden of verkeerd begrepen te worden, zou ik me afsluiten of vechten om te worden gehoord. Het was zo stressvol dat ik uiteindelijk ziek werd, met gordelroos, waardoor ik gedwongen werd mijn angsten onder ogen te zien.?
? Wat ik heb geleerd is dat ik genade in elke situatie kan invoegen door simpelweg te ademen en mezelf te aarden door mijn voeten op de grond te plaatsen, zodat het de adrenaline en cortisol die door mijn systeem racen vertraagt.
Beth zegt dat dit het doen van drama, chaos en conflicten in haar leven heeft verminderd en haar relaties heeft verdiept.
? Ik zou me niet zo verplicht voelen tegenover mijn werkgever?
Nina A., die binnen een paar maanden 50 wordt, zegt: "Ik was wegwerp voor de mensen waarvoor ik werkte. Ik realiseerde het me op dat moment niet, maar ik wil dat jongere mensen het begrijpen zodat ze niet dezelfde fouten maken.?
? Ik ging met een oudere professor uit toen ik op de universiteit zat. Hij had veel betaalde spreekbeurten op internationale universiteiten, en zij betaalden ook voor zijn verblijf. Hij nodigde me uit om samen met hem op ongelooflijke reizen naar Bali, Java, China, Thailand. Maar ik had een baan en kon niet gaan.?
? Een van de keren dat ik ertegen was om een 'goede werker' te zijn, was toen ik mijn werk afbracht om naar de grote opening van de Rock and Roll Hall of Fame te gaan. Ik kreeg veel problemen met mijn werk. Maar Raad eens? De afdeling kon nog steeds functioneren.?
Veel wijsheid en comfort komt met de tijd
Er zullen momenten zijn dat je meer dan alleen advies nodig hebt om persoonlijke worstelingen te overwinnen. Soms is het antwoord slechts tijd - genoeg tijd om de strijd in je jaren 20 en 30 te overleven, dus je hebt de moed ontwikkeld om een balans te vinden tussen de uitdagingen in je jaren vijftig en daarna.
Misschien, de beroemde chef-kok, Cat Cora, in haar vroege jaren '50, vat het best de strijd van de jeugd en de wijsheid van die achteruitkijker samen:? Als ik het anders zou kunnen doen, zou ik vaker stoppen en van de rit genieten. Als je jonger bent, creëert je angst en verlangen om alles te hebben een onevenwichtigheid? vertelt ze ons.
? Met volwassenheid, heb ik in alle gebieden van mijn leven een kalmte en vreedzame empowerment kunnen ervaren.?
Estelle Erasmus is een bekroonde journalist, schrijfcoach en voormalig hoofdredacteur van tijdschriften. Ze gastvrouw en curator van de ASJA Direct-podcast en geeft pitching en persoonlijk essay schrijven voor Writer's Digest. Haar artikelen en essays zijn gepubliceerd in de New York Times, The Washington Post, Family Circle, Brain, Teen, Your Teen for Parents en meer. Bekijk haar schrijftips en redacteursinterviews op EstelleSErasmus.com en volg haar op Twitter, Facebook en Instagram.
