Mac Miller en Ariana Grande Suicide and Addiction zijn No one's Fault
Share
Na de dood van de 26-jarige rapper Mac Miller, die stierf als gevolg van een overdosis drugs op 7 september, werd een golf van intimidatie en schuld gericht op Millers ex-vriendin, Ariana Grande. De 25-jarige zanger brak eerder dit jaar uit met Mac Miller en verklaarde dat de relatie 'giftig' was geworden.?
Grande's beslissing om de relatie te beëindigen kreeg toen een terugslag, maar de haat die tegen haar is gericht, is sinds het overlijden van Miller omhooggeschoten. Grieving fans wenden zich tot Grande met hun woede - vergeten dat tragedie net zo multidimensionaal is als verwoestend.
Of Millers dood een toevallige overdosis of zelfmoord was, wordt nog steeds besproken, zoals Miller zei dat hij in het verleden zelfmoordgedachten had gehad. Maar de intentie achter het verlies is minder belangrijk dan het feit dat een persoon die geliefd was bij velen, zowel familie als fans, vroegtijdig is overleden en mensen die op zoek zijn naar een manier om een dergelijk verlies uit te leggen achterlaat.
Als iemand die zowel persoonlijke geestelijke gezondheidsstrijd als het opzettelijke beëindigen van een toxische relatie heeft meegemaakt, begrijp ik de complexiteit van zowel die rouwende om Miller als de immense pijn die Grande me op dit moment ervaart.
Een van de meest dodelijke mythen van zelfmoord is dat de dood de fouten van de geliefde zijn - dat? Al was het maar? X was klaar, de persoon zou er vandaag nog steeds zijn.
Hoewel het waar is dat kleine factoren de veiligheid van een dierbare kunnen vergroten - zoals het kennen van de tekens, het gebruik van de vijf actiestappen of het verschaffen van toegang tot middelen zoals de National Suicide Prevention Lifeline - is de dood door zelfmoord niemands schuld. De schuld berust soms op systemische barrières en stigma binnen de geestelijke gezondheidszorg en verslavingszorg en -diensten.
Psychische aandoeningen en verslaving zijn ingewikkelde netwerken die mensen van alle geslachten, rassen en economische klassen beïnvloeden. Volgens door de Wereldgezondheidsorganisatie verzamelde gegevens sterven jaarlijks bijna 800.000 mensen door zelfmoord. Wereldwijd schatten de Verenigde Naties dat 190.900 vroegtijdige sterfgevallen door drugs worden veroorzaakt.
Dood door zelfmoord of overdosis is nooit de schuld van het individu, noch is het zelfzuchtig. Het is eerder een hartverscheurende uitkomst van een sociale kwestie die onze tijd, aandacht en mededogen verdient.
In een artikel over zelfmoordaansprakelijkheidsschuld, vertelt Gregory Dillon, MD, universitair docent geneeskunde en psychiatrie aan het Weill Cornell Medical College, The New York Times, in plaats van te denken: 'Ik wou dat ik dit had kunnen oplossen', als we kunnen gebruik deze momenten als een wake-up call om te denken: 'Ik wil meer aanwezig zijn en bewust en verbonden en empathisch in het algemeen,' - dat zou zoveel productiever zijn.?
Het is begrijpelijk dat het in een tijd van groot verlies gemakkelijker is om te zoeken naar iets of iemand om concreet de schuld te geven voor de dood van iemand. Maar het verspreiden van schuld doet weinig anders dan zich pijn doen doen en de aandacht afleiden van het verhogen van het bewustzijn rond verslaving en zelfmoord.
In situaties zoals de dood van Miller is het cruciaal om ondersteuning te bieden aan diegenen die een geliefde hebben verloren. Grande's eerdere relatie verbindt haar met Miller niet door de schuld, maar door een netwerk van verdriet. Ook zij, denk ik, is diep rouwig over het voortijdig overlijden van Miller.
Het beste wat we kunnen doen voor Grande, evenals iedereen die te maken heeft met de dood van Miller of enig ander voortijdig verlies, is om ons medeleven, onze aanwezigheid en alle nuttige bronnen voor verliesoverlevenden aan te bieden.
Probeer de gevoelens van geliefden te accepteren, ongeacht wat ze zijn, en geloof dat ze hun best doen, hoe goed ze ook zijn. Gebruik de naam van de verloren geliefde vaak, laat zien dat je je herinnert en waardeer de persoon.
Bekijk de bronnen in de After a Suicide Resource Directory, Forefront's beroofd door de zelfmoordpagina en het info-formulier van Dougy Center over het ondersteunen van kinderen en tieners na een zelfmoord.
Niemand hoeft hierin alleen te zijn. En niemand, ongeacht wat, is schuldig aan een dood door toedoen van verslaving of geestesziekte.
Sept. 9-15 is National Suicide Prevention Week. Als jij of iemand die je kent het moeilijk heeft, neem dan contact op met de National Suicide Prevention Lifeline, bel 800-273-8255, of sluit je aan bij een van de vele bewegingen werken om stigma te verminderen en verlies te voorkomen.
Caroline Catlin is een kunstenaar, activist en mentale gezondheidswerker. Ze houdt van katten, zuur snoep en empathie. Je kunt haar op haar vinden website.
