Na thuiskomst uit Irak, ervoer de gepensioneerde Sergeant Ryan Garrison van de luchtmachtstaf symptomen van posttraumatische stressstoornis (PTSS). Maar hij was er lange tijd in ontkennend over. Pas toen zijn vrouw Julie Rick Yount, uitvoerend directeur van Warrior Canine Connection (WCC), ontmoette, plaatste hij er twee en twee bij elkaar.
Yount, een maatschappelijk werkster met een vergunning, startte WCC in 2011. De non-profitorganisatie roept veteranen in om diensthonden te trainen voor mede-veteranen. Yount zelf besefte voor het eerst dat de krachthonden meer dan 25 jaar geleden troost en ondersteuning moesten bieden.
In die tijd moest Yount naar zijn werk gaan en wilde hij geen golden retriever-puppy achterlaten die hij alleen al voor Kerstmis had gekregen. In plaats daarvan besloot hij hem mee te nemen. Hij had geen plan? en hij dacht dat hij hem gewoon in de auto zou laten met de ramen naar beneden. Door toeval die dag, kreeg Yount de opdracht om een kind op te halen bij het huis van zijn biologische ouders en hem in de pleeggezinnen te plaatsen.
? Het jochie was bij mij in de auto en een andere vreemdeling, getraumatiseerd en snikkend? herinnert hij zich. ? Maar ongeveer een mijl verderop, ging hij stil. De puppy liet zijn hoofd op zijn schoot rusten.?
Dat was een krachtige? Gloeilamp? moment voor Yount. Sinds de oprichting van WCC is hij er getuige van hoe veteranen hun diensthonden opleiden voor medestrijders die hen leert geduldig te zijn. Het geeft hen ook een gevoel van doel.
Julie Garrison, een muziektherapeut aan het Walter Reed National Military Medical Center, ontmoette Yount en zijn puppy-in-opleiding voor het eerst op het werk. Toentertijd was Julie's man Ryan nog steeds in actieve dienst, hoewel hij nu aan een klusje op het bureau werkte. Zijn PTSS-symptomen waren beheersbaar, en hij zou proberen erdoor te vechten? zij, beschrijft hij. Maar soms werd hij boos, zelfs tot het punt dat hij stoelen naar de muur gooide. Zijn psycholoog raadde een antipsychotisch medicijn aan. Maar Ryan vond het niet leuk hoe hij zich voelde. ? Ik voelde me alsof ik een uittredende ervaring had? hij zegt. Hij vertelde zijn arts dat hij het niet meer wilde verdragen.
Gelukkig overtuigde Julie Ryan om met honden te gaan werken bij WCC. Toen kwam Luke, een zwart lab, in zijn leven. De twee hadden bijna een onmiddellijke verbinding. ? Hij en ik hechtten heel goed ,? Ryan beschrijft. ? We gingen eerst naar de supermarkt, en elke keer dat ik iets zei, zou hij reageren.? Ryan probeerde dezelfde signalen met andere honden, maar ze reageerden niet altijd. Andere trainers van de organisatie merkten het op, en vertelden Ryan: 'Hé, jullie klikken echt.?
Traditioneel trainen veteranen die werken met het WCC-programma de honden vanaf het moment dat ze puppies zijn voor maximaal twee jaar. Ze leren hun specifieke taken om aan de behoeften van een mede-dierenarts te voldoen. Als ze bijvoorbeeld in een rolstoel zitten, moeten ze wellicht leren deuren te openen, waterflessen te halen of lichten aan en uit te doen. Ryan en Luke's directe band betekenden dat ze een aantal van de eerste stappen hadden overtroffen en begonnen meteen samen te werken. Een paar maanden later bracht Ryan Luke naar huis.
De resultaten waren ronduit verbluffend. Met Luke in de buurt vertelde Ryan zijn psychiater dat hij geen medicijnen meer nodig had. Luke kan alle triggers van Ryan oppikken, inclusief gebalde vuisten en reacties op woede op de weg. Nu, wanneer Ryan geïrriteerd begint te worden, stoot Luke hem aan of laat zijn hoofd op zijn schoot rusten als de twee samen rijden. ? Hij kalmeert gewoon? Ryan zegt.
Luke helpt Ryan ook met mobiliteit. Hij leed aan een zware rugblessure in Irak terwijl hij ontsnapte aan een granaatontploffing. Ryan kan op hem steunen voor steun bij het opstaan uit een stoel, en trek zijn vest aan voor steun en evenwicht.
Ryan en Luke zijn recent afgestudeerd? van het WCC-trainingsprogramma, maar zullen blijven samenwerken. Ryan adviseert ten dienste van dieren om te helpen met angst en PTSS, maar erkent dat dit niet voor iedereen zal werken.
? Het is geen 100% remedie of vervanging voor medicatie of therapie? hij zegt. ? Maar medicijnen kunnen een aantal bijwerkingen hebben. Ik vertel mensen dat honden twee bijwerkingen hebben: kwijlen en vacht. Als je dat kunt verdragen, moet je nadenken over het krijgen van een hond.?