Beste tv Neem alsjeblieft geen Cookie-Cutter-benadering van autisme

? Heks, heks, je bent een klootzak! Heks, heks, je bent een klootzak !?

Ze vonden me niet echt leuk op de lagere school. Ik paste niet in de andere kinderen. ? Praktische magie? was net naar buiten gekomen en iedereen dacht dat het grappig zou zijn om een ​​aangepaste versie van de heksenlijn tegen me te schreeuwen. Omdat die kinderen een hekel hadden aan de hoofdpersonen zoals deze kinderen hadden een hekel me. Spoiler alert: kinderen worden erg beïnvloed door wat ze op tv kijken.

Onlangs was er een opleving van tv- en filmpersonages die autisme hebben, de laatste is Sam van Netflix's? Atypisch? en Julia van? Sesamstraat.? De representatie van autisme is een goed begin voor neurotypicals om meer te weten te komen over een aandoening die meer dan 3,5 miljoen Amerikanen treft. En het was een verademing om personages op tv te zien waarmee ik me echt kan identificeren.

Toen ik opgroeide, was autisme niet iets dat voorop liep in de hoofden van iedereen. Mijn ouders wisten dat er iets met me aan de hand was, maar ze wisten niet wat. Maar ik maakte goede cijfers en maakte geen golven, dus iedereen liet me gewoon mijn ding doen.

Telkens wanneer ik op sociale tenen stapte, werd het een grap over mond-op-mond-syndroom. Er was geen autisme in de media - er waren ongemakkelijke persoonlijkheidstypen. En ik was een ongemakkelijk persoonlijkheidstype.

Veel mensen met autisme kijken veel tv. Ik ben daar zelf een voorbeeld van. We merken patronen op in neurotypische uitwisselingen en passen onze eigen reacties aan op basis van de dingen die we neurotypicals hebben zien zeggen en doen.

Als ik meer personages als ik op tv zou zien, had ik eerder beseft dat ik mezelf niet moest proberen te passen. Ik leerde dit als een volwassene op de werkvloer.

Het zien van een karakterstimulering maakt me gelukkig, omdat ik merk dat ik dat ook doe. Het maakt het acceptabeler. Het geeft me een acceptabel gevoel. En wanneer de tv het goed doet, zoals Abed from? Community ,? het geeft me de hoop dat de maatschappij uiteindelijk mensen met autisme echt zal accepteren.

Mij ​​het gevoel geven dat ik een doel heb

Als kind ben je veel aan het doen alsof. Mensen met autisme zijn niet zo verschillend in dat opzicht - sommigen van ons hebben een geweldige verbeeldingskracht.

Maar toen het tijd was om uit te beelden wat we als kind op tv zagen, was de grootste reflectie van autisme in de popcultuur die ik kon vinden de onhandige, intelligente personages. Ik was Donatello van? Teenage Mutant Ninja Turtles.? Ik was Billy van? Power Rangers.?

Als ze dan bestonden, zou ik Tina zijn geweest? Bob's Burgers? of Abed van? Community.?

Bron afbeelding: GIPHY

Ik heb met deze karakters te maken. Ze gaven me het gevoel dat mensen zoals ik een plaats hadden in de sociale constructie. Dus ik wilde die rol invullen in sociale situaties, omdat ik daar leek te passen in mijn real-life avonturen met mijn broers en zussen.

Ik heb nooit de plannen gemaakt waardoor we in de problemen kwamen, alleen degenen die ons uit de problemen hebben gehaald. Ik was misschien een rare jongen, maar ik had mijn doel.

Neem Mulan. Ze was herkenbaar omdat ze anders was. Ze had geen plaats bij de andere bruiden omdat haar plaats op het slagveld lag. Ik was hier erg door beïnvloed. Ik wist niet echt dat ik andersgezind was, maar ik wist dat ik niet was zoals de andere kinderen in mijn lessen.

Ik nam aan dat dit kwam omdat ik Hispanic was en alle andere kinderen in mijn klas waren wit - racisme bestaat, zelfs voor mensen in het spectrum. Ik zag niets anders dan ik, behalve de kleur van mijn huid, omdat autisme een verborgen handicap is.

Ik nam mijn? Verschillen? en maakte er het beste van door echt goed te worden in solo-springtouw en het maken van erelijst.

Ik wist dat mijn tijd zou komen omdat het verhaal van mensen zoals ik zei dat mijn tijd zou komen. De personages die ik vond relatable droomden van grotere werelden en grotere dingen. Ariel, Belle en Pocahontas kwamen uit verschillende posities en ze wisten allemaal dat ze avontuur en opwinding wilden.

Ik wilde diezelfde dingen, maar op mijn voorwaarden. Ik wilde de wereld veranderen, maar ik wilde niet het nadeel dat gepaard gaat met succes (zoals tv dat in ieder geval weergeeft): eenzaamheid.

Navigeren door de tienerjaren

Toen ik een tiener was en begon te achterhalen dat ik echt was dat anders, ik raakte geobsedeerd door het aanpassen van mijn ruige uiterlijk om iemand te zijn die iemand kon liefhebben, en die mensen in de buurt wilden zijn. Ik probeerde de hoeken van mijn vierkante pin af te scheren om in het ronde gat van de maatschappij te passen.

Bron afbeelding: GIPHY

In tegenstelling tot mannen in het spectrum, geven vrouwen op het spectrum er de voorkeur aan deel uit te maken van een groep. Dus we reverse-engineeren sociale situaties en creëren een sociale logica die logisch voor ons is, gebaseerd op onze ervaringen uit het verleden om sociale situaties verkeerd te krijgen.

Voor een jong meisje met autisme kan het vinden van een plek in een groep veel druk en angst veroorzaken. Als je erg beïnvloedbaar bent en niemand hebt om je mee te identificeren, vraag je je af waar je plek is.

Daarom is representatie zo belangrijk. Het is zo veel gemakkelijker om te leren van de patronen van personages van tv. Ze maken de fouten zodat je het niet hoeft te doen.

Er is meer aan autisme dan aan wat je op tv ziet

Hoewel er vooruitgang is geboekt, is er nog steeds ruimte voor verbetering bij de vertegenwoordiging van autisme in de popcultuur. Autisme zelf is een spectrum, en dat moet worden geportretteerd.

Het is niet alleen een stoornis van de blanke, en het is niet alleen een mannelijke aandoening. Er zijn gender- en raciale factoren binnen autisme die moeten worden overwogen. Zozeer zelfs dat professionals het niet eens kunnen worden over hoe slecht deze factoren vrouwen en mensen van kleur een extra sociaal nadeel bezorgen.

Er zijn sociaal-economische factoren die bepaalde progressies belemmeren bij mensen met autisme. Niet elk gezin kan therapie, de noodzakelijke medicijnen of frequente doktersbezoeken veroorloven.Er zijn mensen die niet kunnen spreken, maar zich non-verbaal kunnen uitdrukken en intellectuelen zijn.

Waar zijn de shows over deze mensen?

Bron afbeelding: GIPHY

Het huidige popcultuurlandschap neigt autisme te baseren op slechte sociale vaardigheden, omdat dit de meeste neurotypische stoffen waarschijnlijk zullen opmerken.

Dit geeft neurotypicals een koekjessnijderbeeld van wat autisme is, en hoe om te gaan met mensen die autisme hebben. Maar niet iedereen zegt feiten, niet iedereen citeert films, en we zijn niet allemaal bot.

In plaats van me te concentreren op onze sociale vaardigheden, zou ik graag zien dat de media zich meer richten op hoe we communiceren. Over hoe sommigen van ons stil worden als we niet weten wat we moeten zeggen. Of hoe we niet kunnen begrijpen waarom iemand zich op een bepaalde manier zou voelen, of boos op iets zou zijn.

Voor mij zijn mijn verbale vaardigheden agressiever verdeeld naarmate ik meer emotioneel word. Ik zou zeggen dat het gebrek aan berichtgeving over hoe we communiceren waarschijnlijk het grootste obstakel is tussen mensen met autisme en neurotypische medicijnen, omdat de manier waarop we communiceren onze sociale vaardigheden en de interpretatie van ons door neurotypische stoffen beïnvloedt.

De golf van autisme-uitbeeldingen in de popcultuur heeft de potentie om te veranderen hoe autisme door neurotypicals wordt bekeken en zo het leven van mensen met autisme enorm te verbeteren. De boodschap die de media over autistische mensen schetst, moet echter enigszins veranderen.

Dit is het moment om autisme-stigma's en stereotypen te doorbreken - de tijd om de juiste aandacht te vestigen op het autisme-bewustzijn. Met een meer diverse autistische representatie in tv en films, zal de kloof tussen neurotypisch begrip en autistisch vermogen langzaam sluiten.

En kinderen in het spectrum zullen personages hebben die alleen voor hen zijn en de acceptatie die hun volwassen tegenhangers altijd al hebben gewild.

---

Arianne Garcia is een autistische persoon die wil leven in een wereld waarin we allemaal met elkaar overweg kunnen. Ze groeide op in Texas en gaat graag kamperen. In haar vrije tijd houdt Arianne ervan om sociale situaties voor betekenis te reverse-engineeren en boeken te lezen die door haar vrienden zijn aanbevolen. Ze is een schrijver, een kunstenaar en een voorstander van autisme. Bezoek haar website.