Sudden infant death syndrome (SIDS) is wanneer een ogenschijnlijk gezonde baby onverwachts en plotseling sterft en er geen verklaring is voor de oorzaak van hun dood. Zelfs na een grondig onderzoek kan een verklaring voor de doodsoorzaak niet worden gevonden.
SIDS, ook bekend als wiegendood, komt meestal voor wanneer een baby slaapt.
Hoewel SIDS als zeldzaam wordt beschouwd, is het de meest voorkomende doodsoorzaak voor kinderen jonger dan 1 jaar in de Verenigde Staten. Het gebeurt meestal tussen de leeftijden van 2 en 4 maanden. In 2015 stierven ongeveer 1.600 baby's aan SIDS in de Verenigde Staten.
SIDS heeft geen opvallende symptomen. Het gebeurt plotseling en onverwacht bij baby's die gezond lijken.
De oorzaak van wiegendood is onbekend, maar wetenschappers bekijken enkele mogelijke oorzaken. Enkele van de mogelijke oorzaken die worden onderzocht, zijn:
Hoewel de oorzaak nog niet bekend is, heeft SIDS verschillende risicofactoren. Veel van deze risicofactoren kunnen worden vermeden, dus het is belangrijk dat u zich hiervan bewust bent. Sommige risicofactoren voor SIDS zijn onder meer:
Als u zoveel mogelijk van deze risicofactoren vermijdt, vermindert u het risico op wiegendood van uw baby.
SIDS heeft geen bekende oorzaak en is daarom niet te voorkomen. Maar SIDS heeft veel bekende risicofactoren. Hoewel sommige van de risico's niet kunnen worden vermeden, kunnen veel worden voorkomen of verminderd.
De meest kritieke risicofactor is het plaatsen van baby's jonger dan 1 jaar om te slapen op hun buik of zijkant. Daarom is het belangrijkste dat je kunt doen om het risico op wiegendood te verminderen, je baby op zijn rug te leggen als je hem 's nachts of een dutje in slaap brengt.
Een andere stap in de preventie van wiegendood is om je baby in slaap te laten komen met een fopspeen, zelfs als deze uiteindelijk uit de mond van de baby valt. Gebruik echter alleen de fopspeen. De fopspeen mag niet aan een koord om de nek van uw baby zitten, of aan de kleding, het beddengoed of een knuffeldier van de baby.
Als u borstvoeding geeft, kunt u beter wachten tot uw baby zich voedt voordat u een fopspeen gebruikt. Dit duurt meestal ongeveer een maand of zo.
Er zijn andere manieren om het risico op wiegendood te verminderen. Sommige hiervan omvatten het volgende:
Vertrouw niet op babyfoons of apparaten die beweren dat ze het risico op wiegendood verminderen. Ze werken niet en hebben mogelijk veiligheidsproblemen.
Het verliezen van een baby om welke reden dan ook kan verwoestend zijn. Het verliezen van een baby aan SIDS kan echter extra emotionele gevolgen hebben die verder gaan dan verdriet en schuldgevoelens. Er zal ook een verplicht onderzoek en autopsie zijn om de oorzaak van de dood van uw baby te achterhalen, wat kan bijdragen aan de emotionele tol.
Bovendien kan het verlies van een kind de relatie tussen echtgenoten belasten en een emotionele impact hebben op andere kinderen in het gezin.
Om deze redenen is het essentieel om ondersteuning te krijgen. Er zijn verschillende steungroepen voor diegenen die een kind hebben verloren, waar je anderen kunt vinden die begrijpen hoe je je voelt. Counseling kan ook nuttig zijn voor zowel het rouwproces als voor uw relatie met uw echtgenoot.
De volgende zijn enkele van de groepen die ondersteuning bieden voor diegenen die een kind hebben verloren:
Dit zijn slechts enkele van de bronnen die voor u beschikbaar zijn terwijl u en uw gezin uw verlies verwerken. Veel kerken bieden ook counseling en supportgroepen voor verdriet.
SIDS heeft geen oorzaak en kan niet altijd worden voorkomen. Het nemen van passende maatregelen kan echter helpen om de risico's van uw baby te verkleinen.
Het is ook belangrijk dat u uw arts tijdens de zwangerschap en de arts van uw baby ziet na de bevalling voor alle routinecontroles.
Als je een kind hebt verloren aan SIDS, is het belangrijk om ondersteuning te krijgen. Je zult je verdriet moeten verwerken, en dit zal gemakkelijker te doen zijn met de hulp van anderen die het begrijpen.
Vergeet niet dat verdriet tijd kost en voor iedereen anders is.Het beste wat je kunt doen is open zijn met je dierbaren en degenen in je steungroep over hoe je je voelt terwijl je je verwoestende verlies doorwerkt.