Het krijgen van een definitieve diagnose van prostaatkanker duurt een paar stappen. U kunt enkele symptomen opmerken, of het idee verschijnt mogelijk niet op uw radar totdat een routine screeningstest abnormale resultaten oplevert. Als dat al is gebeurd, betekent dit niet altijd dat je prostaatkanker hebt.
De enige manier om prostaatkanker te bevestigen is met een biopsie. Maar het is mogelijk om prostaatkanker uit te sluiten en uw behoefte aan een biopsie te elimineren door middel van andere screeningstesten, waaronder:
Lees verder voor meer informatie over het testen van prostaatkanker en wanneer een biopsie nodig kan zijn.
De prostaatspecifieke antigeen (PSA) test is een gebruikelijke screeningstest voor prostaatkanker. PSA is een eiwit dat uit de prostaatklier komt. De test meet de hoeveelheid PSA in uw bloed. Het is een eenvoudige bloedtest en voor sommige mannen blijkt het een redder in nood te zijn.
Aan de andere kant is de waarde ervan als een diagnostisch hulpmiddel vrij beperkt. Hoge PSA-waarden kunnen een teken zijn van prostaatkanker, maar het is niet genoeg om de ziekte met zekerheid te diagnosticeren. Dat komt omdat er andere redenen zijn waarom uw PSA-waarden hoog zouden kunnen zijn, inclusief urineweginfectie en ontsteking van de prostaat.
Lees meer: PSA-waarden en prostaatkanker-stadiëring "
Ook kan een enkel abnormaal hoog PSA-testresultaat u niet vertellen of het hoge niveau tijdelijk is of in de loop van de tijd toeneemt.
Lage PSA-waarden kunnen prostaatkanker ook niet definitief uitsluiten. Het feit is dat PSA-tests kunnen resulteren in zowel valse positieven als fout-negatieven.
PSA-tests kunnen nuttig zijn tijdens en na de behandeling van prostaatkanker. Toenemende PSA-waarden kunnen aangeven dat de behandeling niet effectief is of dat er een herhaling van de kanker optreedt. Als uw PSA-waarden dalen, heeft uw huidige behandeling waarschijnlijk zijn werk gedaan.
In een digitaal rectaal onderzoek (DRE) brengt de arts een gehandschoende vinger in uw rectum om onregelmatigheden in de prostaat waar te nemen. Het is een gewoon onderdeel van het routine-lichamelijk onderzoek van een man.
Uw arts kan een DRE alleen uitvoeren of met een PSA-test voor routinematige screening. Het is een snelle en eenvoudige test. Hoewel een DRE een probleem kan signaleren, zoals een vergrote prostaat, kan het niet vaststellen of het te wijten is aan prostaatkanker.
Prostaatkanker wordt 15 tot 25 procent van de gevallen gediagnosticeerd waarbij abnormale bevindingen op een DRE leiden tot een biopsie.
De standaard PSA-test meet de totale PSA in uw bloed. Maar er zijn twee soorten PSA. Gebonden PSA is gehecht aan een eiwit. Gratis PSA is dat niet. De gratis PSA-test verdeelt de resultaten en biedt uw arts een ratio. Mannen met prostaatkanker hebben meestal lagere niveaus van vrij PSA dan mannen die geen prostaatkanker hebben.
Het is een eenvoudige bloedtest, maar er is geen consensus onder artsen over de ideale verhouding van vrije tot gebonden PSA. De gratis PSA-test is waardevol omdat deze meer informatie verzamelt, wat kan helpen bij de biopsiebeslissing.
Op zichzelf kan de gratis PSA-test een diagnose van prostaatkanker niet bevestigen of uitsluiten.
Een transrectale echografie (TRUS) is een procedure die een beeld van de prostaat produceert. Het wordt meestal besteld na een abnormale PSA en DRE. Voor de test wordt een kleine sonde in het rectum ingebracht. De sonde gebruikt dan geluidsgolven om een foto op een computerscherm te produceren.
De test is ongemakkelijk, maar niet pijnlijk. Het kan worden gedaan in het kantoor van uw arts of op een poliklinische basis in ongeveer 10 minuten. Het kan helpen de grootte van de prostaat te schatten en afwijkingen in de vlek te vinden die op kanker kunnen duiden. Een TRUS kan echter de diagnose van prostaatkanker niet bevestigen.
Een TRUS kan ook worden gebruikt om een biopsie te begeleiden.
De MiPS-score helpt om uw risico op prostaatkanker en agressieve prostaatkanker te evalueren. Het wordt meestal uitgevoerd nadat u abnormale resultaten van een PSA-test en DRE hebt.
Deze test omvat een DRE, waarna u een urinemonster verstrekt. De Mi-prostaat score (MiPS) combineert drie markers:
PCA3 en T2: ERG zijn genen die in de urine worden aangetroffen. Het komt zelden voor dat mannen zonder prostaatkanker grote hoeveelheden van deze markers in hun urine hebben. Hoe hoger je niveaus, hoe waarschijnlijker het is dat je prostaatkanker hebt.
Een MiPS biedt meer informatie dan alleen een PSA-test. Het is een waardevol hulpmiddel voor risicobeoordeling en kan nuttig zijn bij het beslissen of een biopsie al dan niet wordt uitgevoerd. Net als bij andere tests kan alleen een MiPS-test prostaatkanker niet bevestigen.
DRE, TRUS en bloed- en urinetests worden allemaal gebruikt om de waarschijnlijkheid te evalueren dat u prostaatkanker heeft. Samen met het kennen van uw familiegeschiedenis, symptomen en persoonlijke gezondheidsgeschiedenis, kunnen deze hulpmiddelen uw arts helpen een aanbeveling te doen met betrekking tot biopsie. Het is belangrijk dat u al deze factoren met uw arts bespreekt.
De enige manier om prostaatkanker te bevestigen is met een biopsie, maar de meeste mannen met een prostaatbiopsie na screeningsexamens hebben geen kanker.
Een biopsie kan worden uitgevoerd in een spreekkamer of als een poliklinische procedure. Het duurt niet lang, maar het is een invasieve procedure. Bijwerkingen kunnen zijn:
Hoewel uw arts verschillende weefselmonsters zal nemen, is het nog steeds mogelijk om het gebied met kankercellen te missen.Een biopsie als deze zou een vals-negatief resultaat opleveren. Afhankelijk van uw andere testresultaten, wil uw arts mogelijk follow-up uitvoeren met herhaalde PSA-tests of een andere biopsie.
MRI-geleide prostaatbiopsie kan artsen helpen om verdacht weefsel te vinden en de kans op een fout-negatief resultaat te verminderen.
Als u prostaatkanker heeft, zal het pathologieverslag een Gleason-score van 2 tot 10 bevatten. Een lager aantal betekent dat de kanker langzaam groeit en zich minder snel verspreidt.
Beeldvormingstests zoals MRI en botscans kunnen helpen bepalen of kanker zich al buiten de prostaat heeft verspreid.
Als u ervoor kiest om geen biopsie te hebben of als een biopsie een negatief resultaat oplevert, kan uw arts uw gezondheid blijven volgen met behulp van sommige van deze tests.
Als de biopsie positief is, hangt uw prognose van vele factoren af, zoals:
De meeste mannen met prostaatkanker sterven er echter niet aan, volgens het National Cancer Institute.
Als het gaat om het al dan niet hebben van een biopsie, overweeg dan uw risicofactoren, zoals leeftijd, ras en familiegeschiedenis.
Uw risico op prostaatkanker neemt toe naarmate u ouder wordt. Bijna tweederde van de prostaatkanker komt voor bij mannen die ouder zijn dan 65 jaar. In de Verenigde Staten komt prostaatkanker ook vaker voor onder Afro-Amerikanen dan blanken. Uw risico verdubbelt als u een vader of een broer met prostate kanker hebt, en het risico stijgt meer als u verscheidene verwanten hebt die het hebben gehad. Dit geldt vooral als uw familielid jong was op het moment van de diagnose.
Bespreek uw risicofactoren en de voor- en nadelen van prostaatbiopsie met uw arts. Er zijn verschillende manieren om kanker te screenen. Als u afwijkende testresultaten had en u zich zorgen maakt over prostaatkanker, is een biopsie echter de enige manier om de diagnose te bevestigen.