Alles wat u moet weten over de ziekte van Pompe

Wat is de ziekte van Pompe?

De ziekte van Pompe is een zeldzame, geërfde neuromusculaire aandoening. Het wordt veroorzaakt door een tekort aan het enzym dat glycogeen in het lichaam verwerkt. Zonder dit enzym bouwt glycogeen zich op in spieren, weefsels en organen en verzwakt ze.

Glycogeen is een complexe suiker die wordt afgebroken tot glucose. Glucose is een eenvoudige suiker die energie levert voor de cellen van uw lichaam.

Meer informatie: 9 Functies van het spierstelsel "

De ernst van de ziekte hangt af van uw leeftijd bij het begin. Zuigelingen geboren met de ziekte hebben niet gebruikt om te overleven voorbij de leeftijd van 2, maar sommige zijn nu met de behandeling. Later ontstane ziekte van Pompe is milder, maar wordt progressief uitgeschakeld. Er is geen remedie, maar enzymvervangingstherapie (ERT) is een veelbelovende therapie die de levensduur kan verlengen (1).

Wist je dat?

De ziekte van Pompe wordt ook zuurmaltase-deficiëntie of glycogeenstapelingsziekte type II genoemd. Het werd voor het eerst beschreven in 1932, door A.J. Pompe, een Nederlandse arts (2).

Wat zijn de soorten van de ziekte van Pompe?

De ziekte van Pompe is onderverdeeld in drie soorten, afhankelijk van de leeftijd waarop deze voor het eerst voorkomt en de ernst ervan.

Klassiek infantiel

Dit is de meest ernstige vorm van de ziekte van Pompe. Bij dit type heeft de getroffen persoon een volledig of bijna volledig gebrek aan het enzym dat nodig is om glycogeen te verwerken. Symptomen van de klassieke infantiele ziekte van Pompe beginnen in de eerste drie maanden van het leven van een kind en vorderen snel.

Zuigelingen met deze aandoening zullen slap zijn, zoals een lappenpop, vanwege zwakke spieren. Hun ademhalings- en hartspieren zijn ook zwak. De zwakke hartspieren veroorzaken dat de meeste baby's met deze aandoening sterven aan hartfalen voordat ze 2 jaar oud zijn.

Kindertijd of niet-klassiek infantiel

Dit is een iets mildere vorm van de ziekte van Pompe. Bij mensen met dit type is het enzym dat nodig is om glycogeen te produceren, verminderd met 70 procent of minder (3). Symptomen verschijnen meestal op het moment dat een kind de leeftijd van 12 maanden bereikt, maar ze kunnen later verschijnen.

Kinderen met deze aandoening hebben motorische vaardigheden vertraagd. Spierzwakte is progressief en beïnvloedt eerst hun onderste ledematen gevolgd door hun ademhalingsspieren. Het hart is niet zo ernstig aangetast als in het klassieke type van de ziekte.

Kinderen met deze aandoening hebben vaak een beademingsapparaat nodig om te ademen. Een rolstoel kan nodig zijn voor mobiliteit.

De meeste kinderen met dit type ziekte van Pompe sterven in de vroege kinderjaren aan respiratoire insufficiëntie.

Late-onset

Dit is de mildste vorm van de ziekte van Pompe en is goed voor tweederde van alle gevallen (4).

De symptomen verschijnen mogelijk pas in de adolescentie of op volwassen leeftijd, in sommige gevallen pas op de leeftijd van 60 jaar.

Mensen met dit type ziekte van Pompe hebben progressieve spierzwakte die leidt tot vermoeidheid. Het bewegen van de ledematen wordt met de tijd moeilijk.

De onderste ledematen en de rompspieren worden aangetast, maar in de meeste gevallen worden de hartspieren niet beïnvloed. Spinale kromming kan zich ontwikkelen.

Volgens een diagnose- en beheersrichtlijn voor de ziekte van Pompe in 2006 heeft ongeveer 60 procent van de mensen met de late ziekte van Pompe een lichte vermindering van het ademhalingsvermogen en 30 tot 40 procent een matige vermindering (2).

Mensen met de late ziekte van Pompe sterven vaak ten gevolge van respiratoire insufficiëntie.

Wat veroorzaakt deze aandoening?

De ziekte van Pompe is een genetische aandoening. Het wordt veroorzaakt door erfelijke mutaties in een bepaald gen op chromosoom 17 q25. Het gen is verantwoordelijk voor de productie van het zure alfa-glucosidase (GAA) -enzym dat glycogeen verwerkt.

Wanneer er niet voldoende GAA-enzym in het lichaam van een persoon is, accumuleert glycogeen tot toxische niveaus in gebieden van cellen die lysosomen worden genoemd. Dit veroorzaakt spier-, weefsel- en orgaanschade.

Hoe is het geërfd?

De ziekte van Pompe is een recessieve genaandoening. Als u één normaal gen en één defect gen voor Pompe erven, zult u een drager van de ziekte zijn, maar u zult geen symptomen hebben.

Wanneer beide ouders dragers zijn (5):

• Er is een risico van 25 procent dat een kind wordt geboren met de ziekte van Pompe.
• Het risico is 50 procent dat een kind wordt geboren dat drager is, net als hun ouders.
• Er is een kans van 25 procent dat een kind met normale genen wordt geboren.

Hoe vaak komt deze aandoening voor?

Naar schatting heeft ongeveer één persoon op 40.000 de ziekte van Pompe in de Verenigde Staten (6). Het treft zowel mannen als vrouwen, en alle etnische groepen.

Uit een evaluatie van de ziekte in 2006 bleek dat Afro-Amerikanen en Chinezen een hogere incidentie van het infantiele type hebben (2). Uit dezelfde review bleek dat het late type van Pompe in Nederland vaker voorkomt.

Hoe wordt de ziekte van Pompe gediagnosticeerd?

De diagnose hangt af van het soort symptomen en een gedetailleerde familiegeschiedenis.

De ziekte van Pompe kan in het begin moeilijk te diagnosticeren zijn, omdat het zo zeldzaam is. Dit geldt met name voor laat optredende symptomen, die kunnen lijken op die van andere neuromusculaire aandoeningen.

Een röntgenfoto van de röntgenfoto, elektrocardiogram en echocardiogram kunnen worden gebruikt als eerste stappen voor het diagnosticeren van baby's. Dat komt omdat infantiele klassieke gevallen worden gekenmerkt door hartbeschadiging. Niveaus van creatinekinase, een spierenzym, kunnen ook worden gecontroleerd.

Om een ​​diagnose te bevestigen, kan uw arts tests bestellen om het niveau van het GAA-enzym in gedroogde bloedvlekken, spieren of huidcellen te meten. Ze nemen monsterweefsels in een biopsie en laten die weefsels vervolgens kweken.

Andere tests meten abnormaliteiten in het GAA-gen. Dit kan ook handig zijn om providers te identificeren.

Het is ook mogelijk om tijdens de zwangerschap de ziekte bij een foetus te diagnosticeren. Een arts kan dit aanbevelen als er een familiegeschiedenis van de ziekte is. De test wordt gedaan met behulp van een DNA-monster van foetale cellen.

Worden pasgeborenen routinematig gescreend?

Pasgeborenen in de Verenigde Staten worden niet routinematig getest op de ziekte van Pompe.Via een kleine studie ontdekten onderzoekers dat een pasgeboren screening in een pilot in Taiwan leidde tot een eerdere diagnose en verbeterde overlevingspercentages (6).

Een ander onderzoek waarschuwde dat artsen ouders moeten vertellen dat niet alle baby's die worden gevonden met een lage GAA de ziekte van Pompe zullen hebben (7). Deze studie merkte ook op dat de resultaten van prenatale screening de beginleeftijd van de ziekte van Pompe of de progressie ervan niet konden voorspellen.

Hoe wordt de ziekte van Pompe behandeld?

De behandeling van de ziekte van Pompe is afhankelijk van de leeftijd en de symptomen, en meestal gaat het om een ​​team van specialisten vanwege de complexiteit van de ziekte. In de meeste gevallen begint de eerdere behandeling, hoe beter de uitkomst. Zodra de spieren zijn beschadigd, kunnen ze niet worden hersteld.

Enzymvervangingstherapie

Tot voor kort was de enige behandeling voor de ziekte van Pompe ondersteunend. Maar in 2006 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration het gebruik van ERT goed voor alle vormen van de ziekte van Pompe (5). Bij ERT wordt alfa-glucosidasezuur elke twee weken intraveneus toegediend. Het medicijn, alglucosidase alfa, wordt verkocht onder de merknaam Lumizyme in de Verenigde Staten en Myozyme in andere landen.

Er is aangetoond dat de ERT-therapie de overlevingspercentages significant verbetert (2). Uit een beoordeling uit 2013 bleek dat toen ERT werd gebruikt voordat baby's met de aandoening 6 maanden oud waren, het risico op overlijden met 95% werd verminderd.

Studies tonen aan dat baby's in het bijzonder langer leven met ERT (3). De behandeling helpt de hartspier aanzienlijk, maar het vertraagt ​​de progressie van de ziekte in andere spieren niet. Een artikel uit 2014 identificeerde een patroon van initiële verbetering gevolgd door achteruitgang en invaliditeit (3).

Er wordt onderzoek gedaan naar hoe ERT effectiever kan worden met skeletspieren.

Andere standaardbehandelingen

Naarmate de ziekte van Pompe vertraagt ​​en de spierkracht afneemt, wenden artsen zich tot andere behandelingen, afhankelijk van de ernst van de symptomen. De behandeling kan zijn:

• fysiotherapie om spieren voor ademhaling te versterken, sterkte in het algemeen op te bouwen en spieren uit te rekken om misvorming te voorkomen
• ademhalingshulp, inclusief ventilatoren
• stokken, wandelaars en rolstoelen om mobiliteit te bevorderen
• braces, spalken en andere orthopedische apparaten om ook mobiliteit te bevorderen
• logopedie wanneer de orale en ademhalingsspieren worden beïnvloed
• speciale diëten die zijn bedoeld om slikken gemakkelijker te maken
• voedingssondes om voor voldoende voeding te zorgen
• ergotherapie om onafhankelijk functioneren te bevorderen
• rehabilitatie- en adviesdiensten voor mensen met de aandoening en hun familieleden
• operatie indien nodig

Experimentele behandelingen

Er worden verschillende nieuwe behandelingen onderzocht, waaronder gentherapie om het GAA-enzym te herstellen (3). Praat met uw arts over klinische onderzoeken (5).

Wat zijn mogelijke complicaties?

ERT-therapie met de klassieke infantiele ziekte van Pompe heeft een mogelijke complicatie bij sommige zuigelingen van het produceren van een immunologische respons die het resultaat verergert (8). Vroege immunotherapie voor het starten van ERT kan helpen.

De later ontstane ziekte van Pompe verloopt in elk individu anders. De levensverwachting varieert afhankelijk van de mate van respiratoire schade.

De later ontstane ziekte van Pompe kan leiden tot bijwerkingen zoals:

• hangende oogleden
• verstoorde spraak
• osteopenie
• gehoorverlies
• gastro-oesofageale reflux

Een onderzoek uit 2011 naar de late ziekte van Pompe ontdekte dat vóór de ERT-therapie de mediane overlevingskans na de diagnose 27 jaar was (9). Mensen die een rolstoel of ademhalingshulp nodig hadden, hadden een slechtere kijk.

Wat kan je verwachten?

De ziekte van Pompe is zeldzaam en dodelijk. Er is geen medicijn. ERT heeft de levensduur van baby's die met de ziekte zijn geboren, verbeterd. Voor mensen met een later optredende ziekte, is de vooruitzichten beter. Hoe later de symptomen verschijnen, hoe langzamer de ziekte voortschrijdt.

Als u of uw kind de ziekte van Pompe heeft, kunt u via verschillende organisaties ondersteuning krijgen en meer informatie over deze aandoening vinden (5). U kunt ook overwegen deel te nemen aan klinische proeven.