Overactieve blaas bij kinderen Oorzaken, diagnose en behandeling

Overactieve blaas

Overactieve blaas (OAB), een specifiek type van urine-incontinentie, is een veel voorkomende kinderziekte die wordt bepaald door een plotselinge en onbeheersbare drang om te urineren. Het kan overdag tot ongelukken leiden. Een ouder kan ook een kind vragen of ze naar de wc moeten gaan. Hoewel het kind nee zegt, hebben ze een dringende behoefte om minuten later te gaan. OAB is niet hetzelfde als bedplassen, of nachtelijke enuresis. Bedplassen komt vaker voor, vooral bij jonge kinderen.

Symptomen van OAB kunnen de dagelijkse routines van een kind verstoren. Het is belangrijk om te reageren op overdag ongelukken met geduld en begrip. Deze incidenten kunnen vaak de sociale en emotionele ontwikkeling van een kind beïnvloeden. Andere lichamelijke complicaties van een OAB bij kinderen zijn:

• moeilijkheid om de blaas volledig leeg te maken
• een verhoogd risico op nierbeschadiging
• een verhoogd risico op urineweginfecties

Neem contact op met uw arts als u vermoedt dat uw kind een OAB heeft. In de meeste gevallen verdwijnt een OAB met de tijd. Zo niet, dan zijn er behandelingen en maatregelen voor thuis beschikbaar om uw kind te helpen deze aandoening te overwinnen of te beheersen.

Op welke leeftijd moeten kinderen hun blaas kunnen controleren?

Bevochtiging bij kinderen jonger dan 3 jaar is heel gebruikelijk. De meeste kinderen kunnen hun blaas onder controle houden nadat ze 3 zijn geworden, maar deze leeftijd kan nog steeds variëren. Een OAB wordt vaak pas gediagnosticeerd als een kind 5 of 6 jaar oud is. Op de leeftijd van 5 jaar kan meer dan 90 procent van de kinderen overdag hun urine controleren. Uw arts kan geen diagnose stellen van nachtelijke urine-incontinentie tot uw kind 7 jaar oud is.

Bedplassen treft 30 procent van de 4-jarigen. Dit percentage neemt elk jaar af naarmate kinderen ouder worden. Ongeveer 10 procent van de 7-jarigen, 3 procent van de 12-jarigen en 1 procent van de 18-jarigen zal 's nachts het bed nog steeds nat maken.

Symptomen van OAB

Het meest voorkomende symptoom van OAB bij kinderen is de drang om vaker naar de badkamer te gaan dan normaal. Een normale badgewoonte is ongeveer vier tot vijf ritten per dag. Bij OAB kan de blaas samentrekken en het gevoel geven dat hij moet urineren, ook als hij niet vol is. Uw kind kan u niet direct vertellen dat zij de drang hebben. Zoek naar tekens zoals kronkelen op hun stoel, dansen rond of springen van de ene voet naar de andere.

Andere tekens kunnen zijn:

• het ervaren van drang om te plassen, maar geen urine te laten gaan
• frequente urineweginfecties
• ongelukken overdag

Minder vaak kan uw kind lekkage ervaren, vooral wanneer het actief is of niest.

Bedplassen

Bedplassen doet zich voor wanneer een kind 's nachts zijn of haar plassen niet kan beheersen. Het is een vorm van disfunctie die gepaard kan gaan met een overactieve blaas, maar heeft daar meestal niets mee te maken. Bevochtiging 's nachts wordt als normaal beschouwd wanneer het bij kinderen vanaf 5 jaar voorkomt. Bij oudere kinderen wordt deze aandoening disfunctionele mictie genoemd als dit gepaard gaat met obstipatie en fecale ongevallen.

Wat veroorzaakt OAB bij kinderen?

Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van OAB. Sommige oorzaken variëren op basis van de leeftijd van een kind. Bijvoorbeeld, bij kinderen van 4 tot 5 jaar oud kan de oorzaak zijn:

• verandering in routine, zoals verhuizen naar een nieuwe stad of een nieuwe broer of zus in huis hebben
• vergeten om het toilet te gebruiken omdat ze bezig zijn met andere activiteiten
• ziekte

Andere oorzaken bij kinderen van alle leeftijden kunnen zijn:

• angst
• het drinken van cafeïnehoudende dranken of koolzuurhoudende dranken
• emotionele overstuur
• problemen hebben met constipatie
• frequente urineweginfecties
• zenuwbeschadiging of storing waardoor een kind moeite heeft om een ​​volle blaas te herkennen
• afzien van het volledig ledigen van de blaas op het toilet
• onderliggende slaapapneu

Bij sommige kinderen kan het een vertraging in de rijping zijn en uiteindelijk met de jaren verdwijnen. Maar omdat contracties van de blaas door zenuwen worden gereguleerd, is het mogelijk dat OAB veroorzaakt kan worden door een neurologische aandoening.

Een kind kan ook leren om opzettelijk hun urine vast te houden, wat invloed kan hebben op hun vermogen om hun blaas volledig te ledigen. De langetermijneffecten van deze gewoonte kunnen urineweginfecties, verhoogde urinefrequentie en nierschade zijn. Ga naar een dokter als u zich zorgen maakt dat de OAB van uw kind niet vanzelf is verdwenen.

Wanneer een dokter bezoeken?

Maak een afspraak met uw kinderarts voor een controle als uw kind tekenen van OAB heeft. Dit geldt vooral als uw kind 7 jaar of ouder is. De meeste kinderen van deze leeftijd hebben blaascontrole.

Als je de dokter ziet, willen ze je kind een lichamelijk onderzoek geven en een geschiedenis van symptomen horen. Uw arts wil mogelijk ook constipatie controleren en een urinemonster nemen om te analyseren op infectie of andere afwijkingen.

Uw kind moet mogelijk ook deelnemen aan mictietests. Deze tests kunnen het meten van het volume van urine en alles wat er in de blaas achterblijft na het ledigen, of het meten van de stroomsnelheid omvatten. In sommige gevallen kan uw arts een echo willen maken om te bepalen of structurele problemen met de blaas de oorzaak kunnen zijn.

OAB behandelen bij kinderen

OAB verdwijnt meestal als een kind ouder wordt. Als een kind groeit:

• Ze kunnen meer in hun blaas houden.
• Hun natuurlijke lichaam alarmen beginnen te werken.
• Hun OAB komt tot rust.
• De reactie van hun lichaam verbetert.
• De productie van hun lichaam van antidiuretisch hormoon, een chemische stof die de productie van urine vertraagt, stabiliseert.

Blaas herscholing

Uw kinderarts zal waarschijnlijk eerst niet-medische strategieën zoals blaas omscholing voorstellen. Blaas herscholing betekent vasthouden aan een urination schema en proberen te urineren of je de drang hebt om te gaan. Uw kind zal leren om geleidelijk beter op de behoefte van het lichaam om te plassen te letten.Dit zal leiden tot een completere lediging van hun blaas en uiteindelijk langer duren voordat ze weer moeten plassen.

Een steekproef urination schema zou zijn om om de twee uur naar de badkamer te gaan. Deze methode werkt het beste bij kinderen die de gewoonte hebben vaak vaak naar de badkamer te rennen, maar niet altijd te urineren en geen ongevallen hebben.

Een andere optie is dubbele mictie, wat betekent dat je na de eerste keer opnieuw probeert te plassen om te zorgen dat de blaas volledig geleegd is.

Sommige kinderen reageren ook op therapie die bekend staat als biofeedback-training. Onder leiding van een therapeut helpt deze training een kind te leren zich te concentreren op de blaasspieren en ze te ontspannen tijdens het urineren.

medicijnen

Uw kinderarts zal waarschijnlijk medicijnen aanraden als de niet-medische strategieën uw kind niet helpen. Als uw kind verstopt is, kan uw arts een laxeermiddel voorschrijven. Als uw kind een infectie heeft, kunnen antibiotica ook helpen.

Medicijnen voor kinderen helpen de blaas te ontspannen, waardoor de drang om te gaan zo vaak vermindert. Een voorbeeld is oxybutynine, dat bijwerkingen heeft zoals een droge mond en obstipatie. Het is belangrijk om de mogelijke bijwerkingen van deze medicijnen te bespreken met een arts. Het is mogelijk dat de OAB terugkeert nadat uw kind stopt met het innemen van de medicatie.

At-home remedies

Remedies die u thuis kunt doen zijn onder andere:

• Laat uw kind dranken en voedsel vermijden met cafeïne. Cafeïne kan de blaas stimuleren.
• Maak een beloningssysteem, zodat kinderen een prikkel hebben. Het is belangrijk om een ​​kind niet te straffen voor het bevochtigen van ongelukken, maar in plaats daarvan positief gedrag te belonen.
• Serveer blaasvriendelijke voedingsmiddelen en drankjes. Deze voedingsmiddelen zijn pompoenpitten, cranberrysap, verdunde pompoen en water.

Let op wanneer en waarom uw kind overdag ongelukken heeft. Beloningssystemen kunnen helpen om uw kind weer op schema te krijgen. Het kan ook helpen om positieve associaties voor communicatie te creëren, zodat uw kind zich comfortabel voelt om u te laten weten wanneer ze moeten gaan. Lees verder om meer te weten te komen over 11 voedingsmiddelen die u moet vermijden als u OAB heeft.