Wat is Oophoritis en hoe wordt het behandeld?

Is het gebruikelijk?

Oophoritis wordt meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie en kan het gevolg zijn van chronische pelvic inflammatory disease (PID). Deze vorm verschilt van auto-immune oophoritis, een aandoening die wordt veroorzaakt door een storing van het immuunsysteem.

Volgens onvruchtbaarheidsspecialist Brad Trivax, MD, is oophoritis een ongebruikelijke diagnose, geoormerkt door cysten, ontsteking en vergroting in één of beide eierstokken. In sommige gevallen veroorzaakt het ook schade aan de eileiders. Wanneer dit gebeurt, wordt het salpingo-oophoritis genoemd. PID en salpingo-oophoritis zijn vaker gebruikte termen omdat het probleem vaak niet beperkt is tot de eierstokken.

Blijf lezen om meer te leren over waarom oophoritis gebeurt, hoe de symptomen te herkennen en wat te verwachten na een diagnose.

Wat zijn de symptomen?

In sommige gevallen veroorzaakt deze aandoening geen symptomen. Het kan niet worden gediagnosticeerd totdat een plotselinge aanval van ernstige bekkenpijn u ertoe aanzet medische hulp te zoeken.

Soms zijn de symptomen mild en moeilijk te herkennen als iets buitengewoons. Douchen kan ook vroege symptomen maskeren, waardoor de diagnose wordt vertraagd.

Raadpleeg uw arts als u last heeft van een van de volgende:

• pijn in de onderbuik en het bekken
• menstruatiebloedingen die zwaarder zijn dan normaal
• bloeden tussen menstruatiecycli
• pijn of bloeding tijdens de geslachtsgemeenschap
• zware vaginale afscheiding, die een vieze geur kan hebben
• brandende sensaties of pijn tijdens het plassen
• moeite met plassen

Deze symptomen kunnen geleidelijk of allemaal tegelijk optreden. Ze kunnen na verloop van tijd ook in ernst toenemen. Deze symptomen kunnen ook worden veroorzaakt door andere aandoeningen.

Naarmate de tijd vordert zonder diagnose, kan deze aandoening veroorzaken:

• koorts
• rillingen
• braken

Wat veroorzaakt deze aandoening en wie loopt er risico?

Oophoritis is meestal het gevolg van seksueel overdraagbare aandoeningen (soa's) zoals chlamydia en gonorroe. U kunt uw risico verminderen door veilige seks met alle partners te beoefenen.

Bacteriën kunnen ook via de baarmoederhals in het reproductiekanaal komen. Dit kan gebeuren:

• als een intra-uterine apparaat (IUD) verkeerd is geplaatst
• tijdens een abortus
• na een miskraam
• tijdens de bevalling

Het is niet duidelijk wat de oorzaak is van auto-immune oophoritis. In zeldzame gevallen kan deze vorm resulteren in primaire ovariale insufficiëntie (POI).

Hoe wordt het gediagnosticeerd?

Na beoordeling van uw symptomen en medische geschiedenis, zal uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren. Ze voeren ook tests uit om te bepalen of er een onderliggende infectie is of dat er zich abnormaliteiten voordoen in de buurt van uw eierstokken en eileiders.

Deze tests omvatten:

• Bloed- en urinetests. Deze tests worden gebruikt om uw aantal witte bloedcellen te bepalen en om markers van ontsteking op te sporen. Ze helpen ook uw arts om andere diagnoses uit te sluiten, zoals cystitis.
• Bekken examen. Hierdoor kan uw arts naar PID-symptomen zoeken.
• Bekken echografie. Deze imaging-test wordt gebruikt om uw interne organen te bekijken. Uw arts kan zowel een trans-abdominale als een transvaginale echografie uitvoeren om zoveel mogelijk informatie te krijgen over uw bekkengebied. Ze zullen ook de grootte van uw eierstokken beoordelen en controleren op cysten of abcessen.
• Laparoscopie. Als uw arts salpingo-oophoritis vermoedt, zullen zij deze chirurgische test gebruiken om uw eileiders te bekijken. Om dit te doen, zullen ze een slanke, verlichte telescoop inzetten door een incisie in de onderbuik. Hierdoor kunnen ze je bekkenorganen bekijken en eventuele blokkades verwijderen.

Welke behandelingsopties zijn beschikbaar?

De onderliggende oorzaak zal uw behandelingsopties bepalen. Als u bijvoorbeeld een actieve SOA heeft, zal uw arts antibiotica voorschrijven. Abcessen kunnen ook met antibiotica worden behandeld.

In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om geïnfecteerde abcessen te draineren. Chirurgie kan ook worden gebruikt om blokkades of bekkenverkankingen te verwijderen.

Vrouwen met auto-immune oophoritis kunnen baat hebben bij hormoonvervangingstherapie. Ze kunnen ook specifieke behandelingen nodig hebben voor hun onderliggende aandoening.

Als u pijn ervaart, praat dan met uw arts over uw mogelijkheden voor verlichting. Voor sommige vrouwen zijn vrij verkrijgbare pijnstillers en toegepaste warmte voldoende om de symptomen te verminderen. Anderen kunnen baat hebben bij sterkere pijnstillers.

Zijn complicaties mogelijk?

Indien niet behandeld, kan deze aandoening uitgebreide schade aan de eierstokken en eileiders veroorzaken. Schade aan de eileider kan uw kans op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap vergroten.

Soms kan eileider schade veroorzaken. Als de infectie onbehandeld blijft en een abces barst, kan dit leiden tot sepsis. Sepsis kan levensbedreigend zijn.

Zwangerschap en vruchtbaarheid

Indien vroeg behandeld, kan infectieuze oophoritis worden behandeld voordat het een effect heeft op uw vruchtbaarheid. Als de behandeling wordt uitgesteld, kan uw vruchtbaarheid worden aangetast door littekenweefsel en verstoppingen. Deze kunnen soms operatief worden verwijderd, waardoor u zwanger kunt worden.

Als uw arts deze obstructies niet kan verwijderen, kunnen zij in-vitrofertilisatie (IVF) aanbevelen. IVF omzeilt de eileiders, waardoor uw kansen op bevruchting toenemen. Als beide eierstokken beschadigd zijn, kan werken met een eiceldonor u een manier bieden om zwanger te worden.

Er is geen remedie voor auto-immune oophoritis of zijn complicatie, POI. Dit is een uitdagende diagnose en kan een negatieve invloed hebben op uw vruchtbaarheid. Praat met uw arts over uw vermogen om zwanger te worden. Zij kunnen u door uw opties leiden en u adviseren over uw volgende stappen.

Wat zijn de vooruitzichten?

Indien vroeg behandeld, kan infectieuze oophoritis worden gewist en kan een conceptie mogelijk zijn. Onbehandeld, kan oophoritis ernstige schade aan uw voortplantingsorganen veroorzaken. Door veilig vrijen te beoefenen, kunt u uw risico verminderen. Je moet ook je gynaecoloog zien voor regelmatige examens.Ze kunnen op eventuele veranderingen letten, waardoor de kans op een vroege diagnose toeneemt.

Auto-immune oophoritis kan niet worden genezen, maar u kunt samenwerken met uw arts om uw symptomen te beheersen.