Nephroptosis

Overzicht

Nephroptosis is een aandoening waarbij een of beide nieren bij het opstaan ​​in de buik vallen. De nieren zijn een set van twee boonvormige organen die verantwoordelijk zijn voor het filteren van afval uit het bloed en het produceren van urine in het lichaam. Ze bevinden zich in de buik aan weerszijden van de wervelkolom, net onder de ribbenkast. Nephroptosis kan ook zwevende nier, zwervende nier of nierptosis worden genoemd.

De overgrote meerderheid van mensen met nephroptosis ondervindt geen symptomen en behoeft geen behandeling. Mensen met ernstige gevallen kunnen een operatie nodig hebben die laparoscopische nefropexie heet om de nier op de juiste plaats te bevestigen. De meeste gevallen van nefroptose zijn echter goedaardig en vereisen geen medische zorg.

symptomen

De meeste mensen met nephroptosis hebben helemaal geen symptomen. Bij sommige personen treden symptomen op bij het opstaan ​​en zijn ze vaak verlicht tijdens het liggen. Deze symptomen omvatten:

• een scherpe kant (flank) pijn die uitstraalt in de lies
• misselijkheid
• braken
• hoge bloeddruk
• een buikmassa wanneer je rechtop staat
• een weeggevoel in de buik
• hematurie (bloed in de urine)
• proteïnurie (overmatig eiwit in de urine)
• een geschiedenis van herhaalde urineweginfecties (UTI's)

Ongeveer 70 procent van de gevallen van nephroptosis treft de rechter nier, 10 procent heeft alleen invloed op de linker nier en 20 procent op beide nieren.

Wat veroorzaakt nephroptosis?

Nephroptosis is een aangeboren aandoening, wat betekent dat je ermee wordt geboren. Net als de andere organen zijn de nieren relatief mobiel. Ze kunnen normaal een paar centimeter verschuiven zonder problemen. Bij nefroptose dalen de nieren of nieren echter meer dan vijf centimeter af wanneer ze van een liggende positie naar een hogere positie gaan. De precieze reden hiervoor is niet goed begrepen. Er wordt aangenomen dat de beweging van de nier gerelateerd is aan onvoldoende ondersteuning van bepaalde structuren of het bindweefsel rondom de nieren.

Nephroptosis komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen, vooral bij vrouwen die dun zijn. Er wordt geschat dat dit bij maximaal 20 procent van de vrouwen voorkomt. Omdat echter 80 tot 90 procent van de mensen met nephroptosis geen symptomen heeft, zijn exacte aantallen niet bekend.

Behandeling

Nephroptosis wordt beschouwd als een goedaardige aandoening. Behandeling wordt alleen aanbevolen bij mensen met symptomen.

In het verleden werden gewichtstoename, veelvuldig liggen, buikkorsetten of verbanden en buikspieroefeningen aanbevolen om de symptomen te helpen behandelen. Helaas hebben dergelijke conservatieve behandelingen weinig succes laten zien bij het beheersen van de symptomen. Ze worden niet langer aanbevolen.

Nephroptosis wordt nu behandeld met een chirurgische ingreep die bekend staat als laparoscopische nefro-pie. Het is belangrijk om zorgvuldig na te denken over de risico's van een operatie. In deze procedure wordt de zwevende nier in zijn normale positie vastgezet. Laparoscopic nephropexy is een minimaal invasieve moderne behandeling. Het is gedaan onder algemene anesthesie. De procedure duurt in het algemeen 45 minuten en vereist een ziekenhuisopname van twee tot vier dagen.

In het verleden was nephropexy een controversiële procedure. Het was vaak niet effectief en had een hoog risico op overlijden. Deze problemen kunnen zijn veroorzaakt door een slechte diagnose en omdat het is gedaan als een open operatie. De procedure was zo ineffectief, dat deze al een tijdje bijna geheel werd verlaten door urologen.

De moderne versie van de procedure is veel veiliger omdat het laparoscopisch is gedaan. Dit betekent dat de procedure wordt uitgevoerd door kleine incisies met behulp van een camera. Verbeteringen in diagnose en chirurgische methodologie hebben de operatie ook veel effectiever gemaakt.

complicaties

Sommige mensen met symptomatische nephroptosis kunnen een syndroom ervaren dat de Dietl-crisis wordt genoemd. In de Dietl-crisis blokkeert de zwevende nier de ureter, de smalle buis die van de nier naar de blaas leidt.

Dit kan resulteren in:

• gewelddadige flankpijn
• misselijkheid
• rillingen
• tachycardie (snelle hartslag)
• lage urineproductie
• hematurie (bloed in de urine)
• proteïnurie (overmatig eiwit in de urine)
• een vergrote, zachte nier

De crisis van Dietl wordt meestal opgelost door te gaan liggen en de knieën naar de borst te brengen.

Mensen met nephroptosis kunnen ook frequente UTI's ervaren. Een UTI is een bacteriële, schimmel- of virale infectie van de urethra, blaas of nieren. Symptomen van een UTI in de urethra of blaas omvatten:

• branden met plassen
• verhoogde frequentie van urineren
• bloedige urine
• troebele urine

Wanneer de nieren betrokken zijn, kunnen UWI's levensbedreigend zijn. Symptomen van UTI's waarbij de nieren betrokken zijn, zijn:

• pijn en tederheid in de bovenrug en zijkanten
• rillingen
• koorts
• misselijkheid
• braken

vooruitzicht

De meerderheid van de mensen met nefrotose heeft helemaal geen symptomen en de aandoening is ongevaarlijk. In deze gevallen wordt geen behandeling aanbevolen.

Bij mensen met symptomen is een operatie meestal de enige effectieve behandeling om de symptomen te verlichten. In het verleden was een operatie voor nefrotose riskant en had een hoog sterftecijfer. Moderne chirurgische ingrepen zijn veilig en effectief.

Eén studie evalueerde de effectiviteit op de korte en lange termijn van laparoscopische nefro- lexie. Sommige mensen meldden een significante afname van pijn, een afname van UTI's en een algehele verbetering van de kwaliteit van leven na de procedure. Er waren geen belangrijke complicaties in de loop van het onderzoek.