Lepra is een chronische, progressieve bacteriële infectie veroorzaakt door de bacterie Mycobacterium leprae. Het beïnvloedt voornamelijk de zenuwen van de ledematen, de huid, de bekleding van de neus en de bovenste luchtwegen. Lepra is ook bekend als de ziekte van Hansen.
Lepra produceert huidzweren, zenuwbeschadiging en spierzwakte. Als het niet wordt behandeld, kan het ernstige misvorming en aanzienlijke invaliditeit veroorzaken.
Lepra is een van de oudste ziektes in de opgenomen geschiedenis. De eerste bekende schriftelijke verwijzing naar lepra is vanaf ongeveer 600 voor Christus.
Lepra komt veel voor in veel landen, vooral in tropische of subtropische klimaten. Het is niet erg gebruikelijk in de Verenigde Staten. De Centers for Disease Control and Prevention (CDC) meldt dat er elk jaar in de Verenigde Staten slechts 150 tot 250 nieuwe gevallen worden gediagnosticeerd.
De belangrijkste symptomen van lepra zijn:
De huidlaesies resulteren in een verminderd gevoel van aanraking, temperatuur of pijn. Ze genezen niet, zelfs na enkele weken. Ze zijn lichter dan je normale huidskleur of ze kunnen rood zijn van een ontsteking.
De bacterie Mycobacterium leprae veroorzaakt melaatsheid. Men denkt dat melaatsheid zich verspreidt door contact met de mucosale afscheiding van een persoon met de infectie. Dit gebeurt meestal wanneer een persoon met melaatsheid niest of hoest.
De ziekte is niet erg besmettelijk. Echter, nauw, herhaald contact met een onbehandelde persoon voor een langere periode kan leiden tot het krijgen van lepra.
De bacterie die verantwoordelijk is voor lepra vermenigvuldigt zich heel langzaam. De ziekte heeft een gemiddelde incubatietijd (de tijd tussen infectie en het verschijnen van de eerste symptomen) van vijf jaar, volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
Symptomen verschijnen mogelijk niet voor 20 jaar.
Volgens het New England Journal of Medicine kan een armadillo afkomstig uit de zuidelijke Verenigde Staten en Mexico ook de ziekte overdragen en overbrengen op de mens.
Er zijn drie systemen om lepra te classificeren.
Het eerste systeem herkent drie soorten lepra: tuberculoïde, lepromateuze en borderline. De immuunrespons van een persoon op de ziekte bepaalt welke van deze typen lepra zij hebben:
WHO categoriseert de ziekte op basis van het type en het aantal aangetaste huidgebieden:
Klinische studies maken gebruik van het Ridley-Jopling-systeem. Het heeft vijf classificaties op basis van de ernst van de symptomen.
Classificatie | symptomen | Ziektespons |
Tuberculoïde melaatsheid | Enkele vlakke laesies, sommige groot en verdoofd; enige betrokkenheid van de zenuwen | Kan op zichzelf genezen, aanhouden, of kan een ernstiger vorm aannemen |
Borderline tuberculoïde lepra | Laesies vergelijkbaar met tuberculoïde maar talrijker; meer zenuwbetrokkenheid | Kan blijven bestaan, terugkeren naar tuberculoïde of doorgaan naar een andere vorm |
Midden-borderline lepra | Roodachtige plaques; matige gevoelloosheid; gezwollen lymfeklieren; meer zenuwbetrokkenheid | Kan achteruitgaan, doorgaan of doorgaan naar andere vormen |
Borderline lepromatous melaatsheid | Veel laesies, inclusief vlakke laesies, verheven bulten, plaques en knobbeltjes; meer gevoelloosheid | Kan aanhouden, achteruitgaan of vooruitgaan |
Lepromateuze melaatsheid | Veel laesies met bacteriën; haaruitval; meer ernstige zenuwbetrokkenheid met perifere zenuwverdikking; ledemaatzwakte; wantstaltigheid | Regressie neemt niet af |
Er is ook een vorm van lepra genaamd onbepaalde melaatsheid die niet is opgenomen in het Ridley-Jopling classificatiesysteem. Het wordt beschouwd als een zeer vroege vorm van melaatsheid waarbij een persoon slechts één huidlaesie heeft die slechts licht verdoofd aanvoelt.
Onbepaalde lepra kan oplossen of verder komen bij een van de vijf vormen van lepra binnen het Ridley-Jopling-systeem.
Uw arts zal een lichamelijk onderzoek uitvoeren om te zoeken naar duidelijke signalen en symptomen van de ziekte. Ze zullen ook een biopsie uitvoeren waarbij ze een stukje huid of zenuw verwijderen en naar een laboratorium sturen om te testen.
Uw arts kan ook een lepromine huidtest uitvoeren om de vorm van lepra te bepalen. Ze injecteren een kleine hoeveelheid lepra-veroorzakende bacterie, die geïnactiveerd is, in de huid, meestal op de bovenarm.
Mensen met tuberculoïde of borderline tuberculoïde lepra zullen een positief resultaat ervaren op de injectieplaats.
WHO ontwikkelde in 1995 een multidrugtherapie om alle soorten lepra te genezen. Het is wereldwijd gratis beschikbaar.
Bovendien behandelen verschillende antibiotica melaatsheid door de bacteriën die dit veroorzaken te doden. Deze antibiotica omvatten:
Uw arts zal waarschijnlijk meer dan één antibioticum tegelijkertijd voorschrijven.
Ze kunnen ook willen dat u een ontstekingsremmend medicijn gebruikt, zoals aspirine (Bayer), prednison (Rayos) of thalidomide (Thalomid). De behandeling duurt maanden en mogelijk tot 1 tot 2 jaar.
Gebruik thalidomide nooit als u zwanger bent of zwanger kunt worden. Het kan ernstige geboorteafwijkingen veroorzaken.
Vertraagde diagnose en behandeling kunnen tot ernstige complicaties leiden. Deze kunnen zijn:
De beste manier om melaatsheid te voorkomen is om langdurig, nauw contact met een onbehandelde persoon met de infectie te vermijden.
De algehele vooruitzichten zijn beter als uw arts de lepra snel diagnosticeert voordat het ernstig wordt. Vroegtijdige behandeling voorkomt verdere weefselschade, stopt de verspreiding van de ziekte en voorkomt ernstige gezondheidscomplicaties.
De vooruitzichten zijn meestal slechter wanneer de diagnose in een meer gevorderd stadium plaatsvindt, nadat een persoon significante misvorming of invaliditeit heeft. Een goede behandeling is echter nog steeds nodig om verdere lichaamsschade te voorkomen en de verspreiding van de ziekte naar anderen te voorkomen.
Er kunnen permanente medische complicaties zijn ondanks een succesvolle antibioticakuur, maar uw arts zal in staat zijn om met u samen te werken om u te helpen bij het omgaan met en het beheren van eventuele resterende omstandigheden.