Is het mogelijk om jezelf iets te laten vergeten?

Overzicht

Doorheen onze levens verzamelen we herinneringen die we liever vergeten. Voor mensen die een ernstig trauma hebben meegemaakt, zoals gevechtservaring, huiselijk geweld of misbruik van kinderen, kunnen deze herinneringen meer dan onwelkom zijn - ze kunnen slopend zijn.

Wetenschappers beginnen net het complexe geheugenproces te begrijpen. Maar er is nog steeds veel dat ze niet begrijpen, waaronder waarom sommige mensen een posttraumatische stressstoornis (PTSS) ontwikkelen en anderen dat niet.

Onderzoek naar intentioneel vergeten is slechts ongeveer tien jaar aan de gang. Voordien draaide geheugenonderzoek rond het behouden en verbeteren van het geheugen. Het onderwerp van het wissen of onderdrukken van herinneringen is controversieel. Recent onderzoek naar? Pillen vergeten? wordt vaak aangevochten op grond van medische ethiek. Voor sommige mensen kan het echter een redder in nood zijn. Blijf lezen om te leren wat we tot nu toe weten over het opzettelijk vergeten van dingen.

Hoe pijnlijke herinneringen te vergeten

1. Identificeer uw triggers

Herinneringen zijn cue-afhankelijk, wat betekent dat ze een trigger vereisen. Je slechte geheugen is niet constant in je hoofd; iets in je huidige omgeving herinnert je aan je slechte ervaring en triggert het recall-proces.

Sommige herinneringen hebben slechts een paar triggers, zoals bepaalde geuren of afbeeldingen, terwijl anderen er zoveel hebben dat ze moeilijk te vermijden zijn. Iemand met een gevechtsgerelateerd trauma kan bijvoorbeeld worden geactiveerd door harde geluiden, de geur van rook, gesloten deuren, bepaalde nummers, items aan de kant van de weg, enzovoort.

Als u uw meest voorkomende triggers identificeert, kunt u de controle over hen overnemen. Wanneer u een trigger bewust herkent, kunt u oefenen met het onderdrukken van de negatieve associatie. Hoe vaker u deze associatie onderdrukt, hoe eenvoudiger het wordt. Onderzoekers geloven dat je een trigger ook opnieuw kunt associëren met een positieve of veilige ervaring, waardoor de link tussen de trigger en het negatieve geheugen wordt verbroken.

2. Praat met een therapeut

Profiteer van het proces van geheugenreconsolidatie. Elke keer dat je een herinnering oproept, herwikkelt je brein dat geheugen opnieuw. Wacht na een trauma een paar weken tot je emoties zijn uitgewerkt en herinner je je geheugen vervolgens actief in een veilige ruimte. Sommige therapeuten adviseren u om één of twee keer per week uitvoerig over de ervaring te praten. Anderen geven er de voorkeur aan dat je een verhaal van je verhaal opschrijft en het dan leest tijdens de therapie.

Als je je hersenen dwingt om herhaaldelijk je pijnlijke geheugen te reconstrueren, kun je je geheugen herschrijven op een manier die het emotionele trauma vermindert. Je zult je geheugen niet wissen, maar als je het onthoudt, zal het minder pijnlijk zijn.

3. Geheugenonderdrukking

Jarenlang hebben onderzoekers een theorie van geheugenonderdrukking onderzocht, het denk / nee-denk paradigma genoemd. Ze geloven dat je de hogere functies van je brein, zoals redeneren en rationaliteit, kunt gebruiken om bewust het geheugenherinneringsproces te onderbreken.

Kort gezegd betekent dit dat je oefent met het opzettelijk afsluiten van je pijnlijke geheugen zodra het begint. Nadat je dit enkele weken of maanden hebt gedaan, kun je (theoretisch) je hersenen trainen om het niet te onthouden. Je verzwakt in feite de neurale verbinding waarmee je dat bepaalde geheugen kunt oproepen.

4. Belichtingstherapie

Blootstellingstherapie is een vorm van gedragstherapie die veel wordt gebruikt bij de behandeling van PTSS, wat bijzonder nuttig kan zijn voor flashbacks en nachtmerries. Tijdens het werken met een therapeut confronteert u veilig zowel traumatische herinneringen als veel voorkomende triggers, zodat u kunt leren omgaan met hen.

Blootstellingstherapie, ook wel langdurige blootstelling genoemd, houdt in dat u zich vaak hervertelt of nadenkt over het verhaal van uw trauma. In sommige gevallen brengen therapeuten patiënten naar plaatsen die ze hebben vermeden vanwege PTSS. Een multi-site klinisch onderzoek naar blootstellingstherapie onder vrouwelijke dienstleden vond dat exposure-therapie succesvoller was dan een andere veel voorkomende therapie bij het verminderen van PTSS-symptomen.

5. Propranolol

Propranolol is een bloeddrukmedicatie van de klasse van medicijnen die bekend staat als bètablokkers en wordt vaak gebruikt bij de behandeling van traumatische herinneringen. Propranolol, dat ook wordt gebruikt om faalangst te behandelen, stopt de fysieke angstreactie: trillende handen, zweten, hartkloppingen en een droge mond.

Recente dubbelblinde onderzoeken bij 60 mensen met PTSS vonden dat een dosis propranolol die 90 minuten voor het begin van een geheugen recall-sessie (vertellend verhaal) werd gegeven, eenmaal per week gedurende zes weken, zorgde voor een significante vermindering van de PTSS-symptomen.

Dit proces maakt gebruik van het geheugenherconsolidatieproces dat plaatsvindt wanneer u een geheugen oproept. Propranolol in je systeem hebben terwijl je je een herinnering herinnert, onderdrukt de emotionele angstrespons. Later kunnen mensen nog steeds de details van het evenement onthouden, maar het voelt niet langer verwoestend en onhandelbaar aan.

Propranolol heeft een zeer hoog veiligheidsprofiel, wat betekent dat het over het algemeen als veilig wordt beschouwd. Psychiaters zullen dit medicijn vaak off-label voorschrijven. (Het is nog niet door de FDA goedgekeurd voor de behandeling van PTSS.) U kunt bij uw lokale psychiaters informeren of zij dit behandelprotocol in hun praktijk gebruiken.

Hoe werkt het geheugen?

Geheugen is het proces waarin uw geest informatie vastlegt, opslaat en terugroept. Het is een buitengewoon complex proces dat nog steeds niet goed wordt begrepen. Veel theorieën over hoe verschillende aspecten van geheugen werken zijn nog steeds onbewezen en besproken.

Onderzoekers weten wel dat er verschillende soorten geheugen zijn, die allemaal afhankelijk zijn van een complex netwerk van neuronen (je hebt ongeveer 100 miljard mensen) in veel verschillende delen van je brein.

De eerste stap bij het maken van herinneringen is het vastleggen van informatie in het kortetermijngeheugen.Onderzoekers weten al tientallen jaren dat dit proces van het coderen van nieuwe herinneringen sterk afhankelijk is van een klein gedeelte van de hersenen dat de hippocampus wordt genoemd. Het is daar dat de overgrote meerderheid van de informatie die je gedurende de dag verkrijgt, komt en gaat en minder dan een minuut blijft.

Soms echter, markeren je hersenen bepaalde stukjes informatie als belangrijk en waardig om te worden overgezet naar langetermijnopslag via een proces dat geheugenconsolidatie wordt genoemd. Het wordt algemeen erkend dat emotie een belangrijke rol speelt in dit proces.

Decennialang geloofden onderzoekers dat consolidatie een eenmalig iets was. Zodra je een geheugen had opgeslagen, zou het er altijd zijn. Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat dit niet het geval is.

Denk aan een bepaald geheugen zoals een zin op een computerscherm. Elke keer dat je een herinnering oproept, moet je die zin herschrijven, specifieke neuronen afvuren in een specifieke volgorde, alsof je de woorden typt. Dit is een proces dat reconsolidatie wordt genoemd.

Soms, als je te snel typt, maak je fouten, verander je hier of daar een woord. Je hersenen kunnen ook fouten maken wanneer het een geheugen reconstrueert. Tijdens het reconstructieproces worden je herinneringen kneedbaar, wat betekent dat het mogelijk is om ze aan te passen of te manipuleren.

Bepaalde technieken en medicijnen kunnen het reconsolidatieproces benutten, waardoor bijvoorbeeld de gevoelens van angst die gepaard gaat met een bepaald geheugen, effectief worden verwijderd.

Hoe we goede en slechte herinneringen herinneren

Het is algemeen bekend dat mensen emotionele herinneringen levendiger onthouden dan saaie herinneringen. Dit heeft te maken met een klein gebied diep in je brein dat de amygdala wordt genoemd.

De amygdala speelt een belangrijke rol in de emotionele respons. Onderzoekers geloven dat de emotionele reactie van de amygdala je sensorisch bewustzijn verhoogt, wat betekent dat je herinneringen effectiever invoert en codeert.

Het vermogen om angst te voelen en te onthouden speelde een essentiële rol in de evolutie van het menselijk ras. Het is om deze reden dat traumatische herinneringen zo moeilijk te vergeten zijn.

Recent onderzoek heeft ontdekt dat goede en slechte herinneringen eigenlijk zijn geworteld in verschillende delen van de amygdala, in afzonderlijke groepen van neuronen. Dit bewijst dat je geest fysiek goede en slechte herinneringen op een andere manier reconstrueert.

het komt neer op

Herinneringen aan pijn en trauma zijn moeilijk te vergeten, maar er zijn manieren om ze te beheren. Hoewel het onderzoek snel vordert, zijn er nog geen geneesmiddelen beschikbaar die bepaalde herinneringen kunnen wissen.

Met wat hard werk, echter, kunt u een manier vinden om te voorkomen dat slechte herinneringen onophoudelijk in uw hoofd opkomen. Je kunt ook werken om het emotionele element van die herinneringen te verwijderen, waardoor ze veel gemakkelijker te verdragen zijn.