Wat betekent HIV-virusbelasting?

Wat is een virale lading?

Een HIV-viral load is de hoeveelheid HIV gemeten in een hoeveelheid bloed. Het doel van HIV-behandeling is het verlagen van de virale lading om niet-detecteerbaar te zijn. Dat wil zeggen, het doel is om de hoeveelheid HIV in het bloed voldoende te verminderen zodat het niet kan worden gedetecteerd in een laboratoriumtest.

Voor mensen met hiv kan het helpen om hun eigen hiv-virusbelasting te kennen, omdat het hen vertelt hoe goed hun hiv-medicatie (antiretrovirale therapie) werkt. Lees verder om meer te weten te komen over de virale load van HIV en wat de cijfers betekenen.

Hoe de virale load van HIV van invloed is op het aantal CD4-cellen

HIV valt CD4-cellen aan (T-cellen). Dit zijn witte bloedcellen en ze maken deel uit van het immuunsysteem. Een CD4-telling geeft een ruwe beoordeling van hoe gezond het immuunsysteem van een persoon is. Mensen die geen HIV hebben, hebben meestal een CD4-celtelling tussen 500 en 1500.

Een hoge virale last kan leiden tot een laag aantal CD4-cellen. Wanneer het aantal CD4 lager is dan 200, is het risico op het ontwikkelen van een ziekte of infectie hoger. Dit komt omdat het hebben van een laag aantal CD4-cellen het voor het lichaam moeilijker maakt om infecties te bestrijden, waardoor het risico op ziektes zoals ernstige infecties en sommige kankers toeneemt.

Onbehandeld hiv kan andere complicaties op de lange termijn veroorzaken en kan zich ontwikkelen tot aids. Wanneer HIV-medicatie echter dagelijks wordt ingenomen zoals voorgeschreven, neemt het CD4-aantal na verloop van tijd af. Het immuunsysteem wordt sterker en beter in staat om infecties te bestrijden.

Het meten van virale lading en CD4-telling laat zien hoe goed de HIV-behandeling werkt, zowel om het HIV-virus in de bloedbaan te doden als om het immuunsysteem te laten herstellen. De ideale resultaten zijn een niet-detecteerbare virale lading en een hoog CD4-aantal.

Het meten van virale lading

Het testen van virale lading laat zien hoeveel hiv er is in 1 milliliter bloed. Een virale belastingtest wordt uitgevoerd op het moment dat iemand wordt gediagnosticeerd met HIV voordat de behandeling wordt gestart, en weer van tijd tot tijd om te bevestigen dat hun hiv-behandeling werkt.

Het verhogen van de CD4-telling en het verlagen van de virale last vereist het regelmatig innemen van medicatie en volgens de instructies. Maar zelfs als een persoon zijn medicatie neemt zoals voorgeschreven, kunnen andere medicijnen op recept en vrij verkrijgbare medicijnen (OTC), recreatieve medicijnen en kruidensupplementen die zij gebruiken, soms de effectiviteit van de hiv-behandeling verstoren. Het is altijd een goed idee om contact op te nemen met een arts voordat u begint met nieuwe medicijnen, waaronder OTC en geneesmiddelen op recept en supplementen.

Als uit tests blijkt dat de virale lading van een persoon niet ondetecteerbaar is geworden of dat het niet langer detecteerbaar is, kan hun arts het antiretrovirale therapie-regime aanpassen om het effectiever te maken.

Wat virale lading betekent over HIV-overdracht

Hoe hoger de virale last, hoe groter de kans om HIV door te geven aan iemand anders. Dit kan betekenen dat het virus aan een partner wordt doorgegeven via seks zonder condoom, aan iemand door naalden te delen, of aan een baby tijdens zwangerschap, bevalling of borstvoeding.

Wanneer het consequent en correct wordt ingenomen, vermindert antiretrovirale medicatie de virale last. Deze verminderde virale last vermindert het risico om HIV door te geven aan iemand anders. Als alternatief wordt het niet consequent of helemaal niet nemen van dit medicijn het risico vergroot om HIV door te geven aan iemand anders.

Het hebben van een niet-detecteerbare virale lading betekent niet dat iemand is genezen, omdat HIV zich nog steeds in andere delen van het immuunsysteem kan verbergen. Het betekent eerder dat de medicatie die ze gebruiken effectief is in het onderdrukken van de groei van het virus. Lopende onderdrukking kan alleen worden bereikt door dit medicijn te blijven innemen.

Degenen die stoppen met het innemen van het medicijn riskeren dat hun virale lading weer omhoog gaat. En als virale lading detecteerbaar wordt, kan het virus aan anderen worden doorgegeven via lichaamsvloeistoffen zoals sperma, vaginale afscheidingen, bloed en moedermelk.

Seksuele overdracht

Het hebben van een niet-detecteerbare virale lading betekent dat het risico om HIV door te geven aan iemand anders in feite nul is, ervan uitgaande dat de persoon met HIV en hun partner geen seksueel overdraagbare infecties (soa's) hebben.

Twee studies uit 2016, in de Journal of the American Medical Association en The New England Journal of Medicine, vonden geen overdracht van het virus van een HIV-positieve partner die gedurende ten minste zes maanden aan een antiretrovirale therapie was blootgesteld aan een HIV-negatieve partner tijdens seks zonder condooms.

Onderzoekers zijn echter onzeker over de effecten van SOA's op het risico van HIV-overdracht bij behandelde personen. Het hebben van een SOA kan het risico van overdracht van HIV op anderen vergroten, zelfs als HIV niet detecteerbaar is.

Overdracht tijdens zwangerschap of borstvoeding

Voor vrouwen die zwanger zijn en met HIV leven, vermindert het nemen van antiretrovirale medicatie tijdens zwangerschap en bevalling het risico van overdracht van HIV op de baby drastisch. Veel vrouwen met HIV kunnen gezonde, HIV-negatieve baby's krijgen door toegang te krijgen tot goede prenatale zorg, waaronder ondersteuning voor antiretrovirale therapie.

Baby's van HIV-positieve moeders krijgen vier tot zes weken na de geboorte HIV-medicatie en worden gedurende de eerste zes maanden van hun leven op het virus getest.

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zou een moeder met HIV borstvoeding moeten vermijden.

Virale lading volgen

Het is belangrijk om virale lading na verloop van tijd te volgen. Telkens wanneer de virale belasting toeneemt, is het een goed idee om uit te vinden waarom. Een toename in viral load kan om vele redenen optreden, zoals:

• niet antiretroviraal medicatie consequent gebruiken
• de HIV is gemuteerd (genetisch gewijzigd)
• antiretrovirale medicatie is niet de juiste dosis
• er is een laboratoriumfout opgetreden
• een gelijktijdige ziekte hebben

Als de virale last toeneemt nadat deze niet is op te sporen tijdens behandeling met antiretrovirale therapie, of als het ondanks de behandeling niet detecteerbaar wordt, zal de zorgverlener waarschijnlijk extra testen bestellen om de reden te achterhalen.

Hoe vaak moet virale lading worden getest?

De frequentie van testen van virale lading varieert. Doorgaans wordt het testen van virale lading uitgevoerd op het moment van een nieuwe HIV-diagnose en vervolgens met tussenpozen om te bevestigen dat antiretrovirale therapie werkt.

Een virale lading wordt meestal niet detecteerbaar binnen drie maanden na aanvang van de behandeling, maar het gebeurt vaak sneller dan dat. Een virale lading wordt vaak elke drie tot zes maanden gecontroleerd, maar deze kan vaker worden gecontroleerd als er bezorgdheid bestaat dat de virale lading detecteerbaar is.

Het houden van seksuele partners veilig

Wat hun virale lading ook is, het is een goed idee voor mensen met hiv om stappen te ondernemen om zichzelf en hun seksuele partners te beschermen. Deze stappen kunnen zijn:

• Antiretrovirale medicatie regelmatig en zoals voorgeschreven gebruiken. Wanneer het goed wordt ingenomen, vermindert antiretrovirale medicatie de virale last, waardoor het risico van overdracht van HIV op anderen afneemt. Zodra virale lading niet detecteerbaar is, is het risico van overdracht door seks in feite nul.
• Getest worden op soa's. Gezien het mogelijke effect van soa's op het risico van hiv-overdracht bij behandelde personen, moeten mensen met hiv en hun partners worden getest en behandeld voor soa's.
• Condooms gebruiken tijdens seks. Het gebruik van condooms en seksuele activiteiten waarbij geen lichaamsvloeistoffen worden uitgewisseld, verlaagt het transmissierisico.
• PrEP overwegen. Partners moeten met hun zorgverlener praten over pre-expositieprofylaxe of PrEP. Dit medicijn is ontworpen om te voorkomen dat mensen HIV krijgen. Wanneer het wordt ingenomen zoals voorgeschreven, vermindert het het risico van HIV-verwerving door seks met meer dan 90 procent.
• Gezien PEP. Partners die vermoeden dat ze al aan hiv zijn blootgesteld, moeten met hun zorgverlener praten over profylaxe na blootstelling (PEP). Dit medicijn vermindert het risico op infectie wanneer het binnen drie dagen na mogelijke blootstelling aan HIV wordt ingenomen en wordt gedurende vier weken voortgezet.
• Regelmatig worden getest. Seksuele partners die HIV-negatief zijn, moeten minstens één keer per jaar op het virus worden getest.

Ondersteuning krijgen na een HIV-diagnose

Een hiv-diagnose kan levens veranderen, maar het is nog steeds mogelijk om gezond en actief te zijn. Vroegtijdige diagnose en behandeling kunnen de virale belasting en het risico op ziekte verminderen. Eventuele zorgen of nieuwe symptomen moeten onder de aandacht van een zorgverlener worden gebracht en er moeten stappen worden ondernomen om een ​​gezond leven te leiden, zoals:

• regelmatige controles krijgen
• medicatie nemen
• regelmatig oefenen
• het eten van een gezond dieet

Een vertrouwde vriend of familielid kan emotionele steun bieden. Ook zijn er veel lokale steungroepen beschikbaar voor mensen met hiv en hun naasten. Meldpunten voor hiv- en aidengroepen per staat zijn te vinden op ProjectInform.org.