Gezichtsziekte stoornis

Wat is een faciale tic disorder?

Gezichtstics zijn oncontroleerbare spasmen in het gezicht, zoals snel knipperen van de ogen of scrunchen van de neus. Ze kunnen ook mimische spasmen worden genoemd. Hoewel gezichtstics meestal onvrijwillig zijn, kunnen ze tijdelijk worden onderdrukt.

Een aantal verschillende stoornissen kunnen gezichtstics veroorzaken. Ze komen het vaakst voor bij kinderen, maar ze kunnen ook volwassenen treffen. Tics komen veel vaker voor bij jongens dan bij meisjes.

Gezichtstics duiden meestal niet op een ernstige medische aandoening, en de meeste kinderen ontgroeien ze binnen een paar maanden.

Wat veroorzaakt een faciale tic disorder?

Gezichtstics zijn een symptoom van verschillende stoornissen. De ernst en frequentie van de tics kan helpen bepalen welke aandoening ze veroorzaakt.

Transient tic disorder

Transient tic disorder wordt gediagnosticeerd wanneer gezichtstics voor een korte periode van tijd duren. Ze kunnen bijna elke dag gedurende meer dan een maand maar minder dan een jaar voorkomen. Ze lossen over het algemeen zonder enige behandeling op. Deze aandoening komt het meest voor bij kinderen en wordt verondersteld een milde vorm van het syndroom van Gilles de la Tourette te zijn.

Mensen met een tijdelijke ticstoornis hebben de neiging om een ​​overweldigende drang te voelen om een ​​bepaalde beweging of geluid te maken. Tics kunnen zijn:

• knipperende ogen
• uitlopende neusgaten
• wenkbrauwen optrekken
• de mond openen
• op de tong klikken
• de keel opruimen
• grunting

Voorbijgaande tic-stoornis vereist gewoonlijk geen behandeling.

Chronische motorische tic disorder

Chronische motorische ticstoornis komt minder vaak voor dan voorbijgaande ticstoornis, maar komt vaker voor dan het syndroom van Gilles de la Tourette. Om te worden gediagnosticeerd met chronische motorische tics, moet u tics ervaren voor meer dan een jaar en voor meer dan drie maanden tegelijk.

Overmatig knipperen, grimassen en trillen zijn algemene tics die verband houden met chronische motorische tic disorder. In tegenstelling tot voorbijgaande tic disorder, kunnen deze tics optreden tijdens de slaap.

Kinderen die gediagnosticeerd zijn met een chronische motorische tic-aandoening tussen de leeftijd van 6 en 8 jaar hebben meestal geen behandeling nodig. Op dat moment kunnen de symptomen beheersbaar zijn en zelfs op zichzelf verdwijnen.

Mensen die later in hun leven de diagnose van de aandoening krijgen, moeten mogelijk worden behandeld. De specifieke behandeling zal afhangen van de ernst van de tics.

Tourette syndroom

Het syndroom van Gilles de la Tourette, ook bekend als de ziekte van Gilles de la Tourette, begint meestal in de kindertijd. Gemiddeld verschijnt het op de leeftijd van 7. Kinderen met deze aandoening kunnen spasmen in het gezicht, hoofd en armen ervaren. De tics kunnen intensiveren en zich uitbreiden naar andere delen van het lichaam naarmate de stoornis vordert. De tics worden echter meestal minder ernstig op volwassen leeftijd.

Tics geassocieerd met het syndroom van Tourette omvatten:

• klappende armen
• de tong uitsteken
• schouders ophalen
• ongepast aanraken
• vocaliseren van vloekwoorden
• obscene gebaren

Om te worden gediagnosticeerd met het syndroom van Tourette, moet je naast fysieke tics ook vocale tics ervaren. Vocale tics omvatten overmatig hikken, keelruimen en schreeuwen. Sommige mensen gebruiken ook vaak krachtpatsers of herhalen woorden en zinsdelen.

Het syndroom van Gilles de la Tourette kan meestal worden behandeld met gedragstherapie. In sommige gevallen kan ook medicatie nodig zijn.

Welke omstandigheden kunnen lijken op een faciale tic disorder?

Andere aandoeningen kunnen leiden tot krampen in het gezicht die de gezichtstics nabootsen. Ze bevatten:

• hemifaciale spasmen, die trekkingen zijn die slechts één zijde van het gezicht beïnvloeden
• blepharospasms, die de oogleden beïnvloeden
• gezichtsdystonie, een aandoening die leidt tot onvrijwillige beweging van gezichtsspieren

Als gezichtstics beginnen op volwassen leeftijd, kan uw arts hemifaciale spasmen vermoeden.

Welke factoren kunnen bijdragen aan faciale tic-stoornissen?

Verschillende factoren dragen bij aan gezichtstoornissen. Deze factoren hebben de neiging om de frequentie en ernst van tics te verhogen.

Bijdragende factoren zijn onder meer:

• spanning
• opwinding
• vermoeidheid
• warmte
• stimulerende medicijnen
• aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD)
• obsessief-compulsieve stoornis (OCD)

Hoe wordt een gezichtstissendiscrisis gediagnosticeerd?

Uw arts kan meestal een gezichtstistiekwee stoornis diagnosticeren door de symptomen met u te bespreken. Ze kunnen u ook verwijzen naar een professional in de geestelijke gezondheidszorg die uw psychologische status kan beoordelen.

Het is belangrijk om fysieke oorzaken van gezichtstics uit te sluiten. Uw arts kan naar andere symptomen vragen om te beslissen of u verdere tests nodig heeft. Ze kunnen een electoencephalogram (EEG) bestellen om de elektrische activiteit in je hersenen te meten. Deze test kan helpen bepalen of een aanvalstoornis uw symptomen veroorzaakt.

Uw arts wil mogelijk ook een elektromyografie (EMG) uitvoeren, een test die spier- of zenuwproblemen evalueert. Dit is om te controleren op aandoeningen die spiertrekkingen veroorzaken.

Hoe wordt een gezichtstissendiscriminatie behandeld?

De meeste gezichtstippen hebben geen behandeling nodig. Als uw kind gezichtstics ontwikkelt, vermijd dan de aandacht erop te vestigen of ze uit te schelden voor het maken van onwillekeurige bewegingen of geluiden. Help uw kind te begrijpen welke tics er zijn, zodat zij dit aan hun vrienden en klasgenoten kunnen uitleggen.

Behandeling kan nodig zijn als de tics interfereren met sociale interacties, schoolwerk of werkprestaties. Behandelingsopties kunnen zijn:

• stressreductieprogramma's
• psychotherapie
• gedragstherapie
• dopamine-blokkers
• medicijnen om onderliggende aandoeningen te behandelen, zoals ADHD en OCD
• Botulinum-toxine (Botox) -injecties om de gezichtsspieren tijdelijk te verlammen

Recente studies hebben aangetoond dat diepe hersenstimulatie het Tourette-syndroom kan helpen behandelen. Diepe hersenstimulatie is een chirurgische procedure die elektroden in de hersenen plaatst. De elektroden sturen elektrische impulsen door de hersenen om het circuit van de hersenen te herstellen naar meer normale patronen.

Dit type behandeling kan de symptomen van het syndroom van Gilles de la Tourette helpen verlichten.Er is echter meer onderzoek nodig om het beste gebied van de hersenen te bepalen om te stimuleren voor verbetering van de symptomen van het syndroom van Gilles de la Tourette.