Alles over slokdarmwebs en hoe ze worden behandeld

Overzicht

Esofageale vliezen of ringen zijn dunne, vliezige plooien van weefsel die zich vormen in de slokdarm. Gezondheidswerkers kunnen beide? Webben gebruiken? en? ringen? om naar dezelfde structuur te verwijzen. Deze structuren maken de slokdarm smaller en blokkeren deze volledig of gedeeltelijk.

De slokdarm is een buis die de mond en keel verbindt met de maag. Webs of ringen kunnen zich overal in de slokdarm vormen, maar ze komen vaker voor in het bovenste deel van de slokdarm die het dichtst bij de keel zit.

Slokdarmwebben kunnen het moeilijker maken voedsel door te slikken. In andere gevallen veroorzaken ze geen merkbare symptomen.

Het is niet precies duidelijk wat de oorzaak is van slokdarmwebben. Hoewel zeldzaam, komen ze vaker voor bij mensen die bepaalde aandoeningen hebben, zoals bloedarmoede met ijzertekort.

Blijf lezen om meer te weten te komen over de symptomen, oorzaken en behandelingen van slokdarmwebben.

Beeld van slokdarmweb

Wat zijn de symptomen?

Het meest voorkomende teken van een slokdarmweb is moeite met het doorslikken van vast voedsel. Dit wordt dysfagie genoemd. Dysfagie is een symptoom van een aantal andere aandoeningen. Het ervaren van dysfagie betekent niet noodzakelijk dat je een slokdarmweb hebt.

Slokdarmwebben kunnen u het gevoel geven dat u zich gaat stikken wanneer u voedsel inslikt. In andere gevallen maken ze het moeilijk om andere stoffen, zoals pillen of vloeistoffen, in te slikken.

Doorgeslikt voedsel zoals vlees of brood kan vast komen te zitten in het web, waardoor het gevoel ontstaat dat er iets vastzit in uw borst. Misschien hoest u om het voedsel los te maken.

Als je moeite hebt met slikken, kan het moeilijk worden om genoeg te eten. Dysfagie wordt meestal geassocieerd met gewichtsverlies.

Andere tekenen en symptomen gerelateerd aan slokdarmwebben zijn:

• scheuren rond de mondhoeken
• een zere tong
• nasopharyngeale reflux

Algemene oorzaken

De oorzaak van slokdarmwebben is onbekend. Verschillende factoren kunnen hierbij betrokken zijn. Sommige slokdarmwebben worden geërfd of genetisch doorgegeven van ouders naar kinderen.

Anderen worden verondersteld geassocieerd te zijn met ijzertekorten, ontwikkelingsstoornissen, ontstekingen of auto-immuunziekten.

Medische aandoeningen die gewoonlijk worden geassocieerd met slokdarmwebben worden hieronder beschreven.

IJzergebreksanemie / Plummer-Vinson-syndroom

Slokdarmwebben komen vaker voor bij mensen met ijzergebreksanemie. IJzergebreksanemie is een veel voorkomende vorm van bloedarmoede die optreedt als gevolg van een gebrek aan ijzer.

Zonder voldoende ijzer kunnen de bloedcellen geen zuurstof naar de weefsels van het lichaam vervoeren. Dit veroorzaakt symptomen zoals vermoeidheid en uitputting. Vrouwen lopen een verhoogd risico om bloedarmoede door ijzertekort te ontwikkelen.

Plummer-Vinson-syndroom (PVS) is een term die wordt gebruikt om bloedarmoede met ijzertekort te beschrijven die optreedt naast dysfagie en oesofageale vliezen of ringen. Het treft meestal vrouwen van middelbare leeftijd of ouder. PVS is geassocieerd met de ontwikkeling van plaveiselcelcarcinoom, een type huidkanker.

Onderzoek naar de oorzaak van PVS is niet doorslaggevend. De link tussen ijzergebreksanemie en slokdarmwebben is ook onduidelijk.

Brandend maagzuur

Er zijn aanwijzingen dat er een verband bestaat tussen gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) en de ontwikkeling van slokdarmwebben of -ringen. GERD veroorzaakt symptomen zoals zuurbranden en een zure of zure smaak achter in de mond.

Hoe het is gediagnosticeerd

Een bariumzwaluw is een niet-invasieve procedure die uw arts kan helpen een slokdarmweb te diagnosticeren. Het is niet ongewoon om te ontdekken dat je een slokdarmweb hebt nadat je een bariumzwaluw hebt gekregen voor iets anders.

Tijdens een bariumzwaluw drink je een witte, kalkachtige vloeistof. Daarna krijg je een röntgenfoto. De röntgenfoto benadrukt de passage van de vloeistof door uw gastro-intestinale (GI) -kanaal, waardoor het voor de arts gemakkelijker wordt om structurele afwijkingen te zien.

Een bovenste GI-endoscopie is een andere procedure die soms wordt gebruikt om een ​​slokdarmweb te identificeren. Tijdens een bovenste GI-endoscopie gebruikt een gastro-enteroloog of chirurg een flexibel instrument met een camera op de punt om de binnenkant van uw slokdarm te zien.

Uw arts kan andere tests voorstellen om te controleren op bloedarmoede door ijzertekort of andere vermoedelijke medische aandoeningen.

Hoe het wordt behandeld

Behandeling voor een slokdarmweb hangt van de symptomen en oorzaak af. Slokdarmwebben die geen symptomen veroorzaken, behoeven mogelijk geen behandeling. Bovendien kunnen mensen met milde symptomen merken dat het eten van zachter voedsel of het snijden van voedsel in kleinere stukjes voldoende is om de symptomen te verlichten.

In gevallen van PVS, behandelt de behandeling alle symptomen, inclusief ijzergebreksanemie, slokdarmwebben en dysfagie. Soms wordt bloedarmoede door ijzertekort omgekeerd en worden de veranderingen in de slokdarm omgekeerd en dysfagie verlicht.

Behandelingen voor bloedarmoede met ijzertekort variëren afhankelijk van de ernst en oorzaak van bloedarmoede. Sommige behandelingen omvatten ijzersupplementen en intraveneuze (IV) ijzertherapie.

Slokdarmverwijding is een andere mogelijke behandeling voor een slokdarmweb. Tijdens de verwijding van de slokdarm gebruikt een arts een dilatator om het webbed of de geringde deel van uw slokdarm uit te strekken. Deze procedure vereist plaatselijke verdoving. Misschien moet je nog een paar uur in het ziekenhuis blijven, maar de hersteltijd is over het algemeen minimaal.

Endoscopische procedures zijn ook gebruikt om oesofageale vliezen te behandelen. Endoscopische procedures kunnen endoscopische laserdeling of elektrocauterisatie omvatten om het web te verwijderen.

Chirurgie wordt als een laatste redmiddel beschouwd bij de behandeling van slokdarmweefsel.

Wat zijn de vooruitzichten?

De vooruitzichten voor mensen met slokdarmweefsel met of zonder PVS zijn zeer goed. De meeste mensen maken een volledig herstel. Symptomen zoals slikproblemen verdwijnen meestal volledig na slokdarmverwijding.

Gezien het verband tussen PVS en bepaalde soorten kanker, is het belangrijk om uw arts regelmatig te laten controleren na uw behandeling.