Alles wat u moet weten over Disruptive Mood Dysregulation Disorder (DMDD)

Wat is een disruptieve stemmingsstoornis?

Woede-uitbarstingen zijn een deel van het opgroeien. Veel ouders worden vaardig in het anticiperen op de situaties die kunnen? Op weg zijn? een emotionele episode bij hun kinderen. Als uw kind woedeaanvallen vertoont die buitenproportioneel lijken, moeilijk te controleren zijn of voortdurend lijken te gebeuren, kunt u overwegen uw kind te laten evalueren op disruptieve stemmingsstoornissenstoornis (DMDD).

DMDD is een psychiatrische aandoening. Het wordt meestal alleen bij kinderen gediagnosticeerd. De belangrijkste symptomen zijn prikkelbaarheid, emotionele ontregeling en gedragsuitbarstingen. Uitbarstingen zijn meestal in de vorm van ernstige woedeaanvallen.

De aandoening werd geïntroduceerd in 2013. Het werd gedefinieerd in de vijfde editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) van de American Psychiatric Association. DMDD is ontwikkeld als een diagnose om de overdiagnose van de bipolaire stoornis bij kinderen te verminderen.

Symptomen van DMDD

DMDD is geclassificeerd als een depressieve stoornis. Het gemeenschappelijke kenmerk van alle depressieve stoornissen is een klinisch significante stoornis in de stemming. Stemming kan worden omschreven als de interne emotionele ervaring van een persoon.

Bij DMDD is de stemmingsstoornis voor anderen waarneembaar als boosheid en prikkelbaarheid. De belangrijkste symptomen van DMDD die het onderscheiden van andere psychiatrische aandoeningen zijn:

Ernstige woedeaanvallen: Deze kunnen de vorm aannemen van verbale uitbarstingen (schreeuwen, schreeuwen) of gedragsuitbarstingen (fysieke agressie naar mensen of dingen).

Woedeaanvallen die niet normaal zijn voor de leeftijd van een kind: Het is niet ongebruikelijk voor peuters om meltdowns te hebben of voor oudere kinderen om te schreeuwen wanneer ze niet goed op weg zijn. In DMDD zijn de driftbuien niet wat je zou verwachten voor het ontwikkelingsniveau van een kind in termen van hoe vaak ze voorkomen en hoe slecht de afleveringen zijn. Je zou bijvoorbeeld niet van een 11-jarige verwachten dat ze regelmatig eigendommen vernietigen als ze boos zijn.

Uitbarstingen komen ongeveer drie of meer keer per week voor: Dit is geen vaste regel. Een kind zou bijvoorbeeld niet gediskwalificeerd worden voor de diagnose als het twee woedeaanvallen heeft één week, maar meestal meer dan twee.

Prikkelbare en boze bui tussen driftbuien: Zelfs als het kind zich niet in een explosieve periode bevindt, zien zorgverleners het grootste deel van de dag bijna elke dag in de stemming. Ouders kunnen zich regelmatig voelen alsof ze lopen? Op eierschalen? om een ​​aflevering te voorkomen.

Tantrums komen voor in meerdere instellingen: DMDD is mogelijk niet de juiste diagnose als een kind alleen in bepaalde situaties uitbarstingen heeft, zoals bij een ouder of een bepaalde verzorger. Voor diagnose moeten de symptomen aanwezig zijn in ten minste twee instellingen, zoals thuis, op school of met leeftijdsgenoten.

Naast de bovenstaande symptomen, vereist de diagnose dat:

• De overlast in de stemming is het grootste deel van de tijd een jaar aanwezig geweest.
• Het kind is tussen de leeftijd van 6 tot 17 jaar oud. De diagnose wordt niet vóór of na deze leeftijdscategorie gesteld.
• De symptomen waren aanwezig vóór de leeftijd van 10.

Ten slotte zal een kind alleen gediagnosticeerd worden met DMDD als de driftbuien niet te wijten zijn aan een andere aandoening, zoals een autismespectrumstoornis, een ontwikkelingsstoornis of de effecten van middelenmisbruik.

DMDD versus bipolaire stoornis

DMDD werd geïntroduceerd als een diagnose om aan te pakken wat psychiaters en psychologen vonden van de overdiagnose van pediatrische bipolaire stoornis. Het belangrijkste kenmerk van bipolaire stoornissen is de aanwezigheid van manische of hypomanische episodes.

Een manische episode wordt gedefinieerd als een periode van verhoogde, expansieve of prikkelbare stemming. Daarnaast heeft een persoon ook een toename in doelgerichte activiteit of energie. Hypomanische episodes zijn minder ernstige versies van manische episodes. Een persoon met een bipolaire stoornis heeft niet altijd last van manische episodes. Ze zijn geen normaal onderdeel van hun dagelijks functioneren.

DMDD en bipolaire stoornissen kunnen beide leiden tot prikkelbaarheid. Kinderen met DMDD zijn over het algemeen blijvend geïrriteerd en boos, zelfs als er geen driftbuien zijn. Manische afleveringen hebben de neiging om te komen en gaan. U kunt zich afvragen of uw kind blijvend in een slecht humeur verkeert, of dat hun gemoedstoestand afwijkt van de gewoonte. Als het persistent is, kunnen ze DMDD hebben. Als het uit de gewone zorg is, kan hun arts een diagnose van een bipolaire stoornis overwegen.

Bovendien is de belangrijkste eigenschap van DMDD prikkelbaarheid, terwijl manie ook kan omvatten:

• euforie of extreme positieve emotie
• extreme opwinding
• slapeloosheid
• doelgericht gedrag

Differentiatie van DMDD en bipolair is niet altijd eenvoudig en moet door een professional worden gedaan. Praat met de arts van uw kind als u een van deze aandoeningen vermoedt.

Risicofactoren van DMDD

Een studie van meer dan 3.200 kinderen in de leeftijd van 2 en 17 jaar bleek dat tussen 0,8 en 3,3 procent van de kinderen voldoen aan de criteria voor DMDD. DMDD komt vaker voor bij kinderen dan bij tieners.

Specifieke risicofactoren voor deze aandoening worden nog onderzocht. Kinderen met DMDD kunnen last hebben van kwetsbare punten en kunnen op jonge leeftijd meer vatbaar zijn voor:

• moeilijk gedrag
• zwaarmoedigheid
• prikkelbaarheid
• angstgevoelens

Ze hebben mogelijk eerder diagnostische criteria bereikt voor:

• oppositionele opstandige stoornis
• aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit
• grote Depressie
• een angststoornis

Het hebben van een familielid met een psychiatrische aandoening kan het risico vergroten. Mannelijke kinderen presenteren vaker met DMDD. Ook hebben kinderen met DMDD meer kans om te ervaren:

• familieconflict
• sociale moeilijkheden
• school schorsingen
• leef in een omgeving van economische stress

Hulp zoeken

Als u zich zorgen maakt dat uw kind of een geliefde deze aandoening heeft, moet u een professionele beoordeling krijgen. Contact opnemen met uw huisarts kan de eerste stap zijn.Ze kunnen u doorverwijzen naar een specialist, zoals een psychiater of een psycholoog. De specialist kan een formele beoordeling uitvoeren. Beoordelingen kunnen plaatsvinden in een ziekenhuis, een gespecialiseerde kliniek of een instelling in een privékantoor. Het kan zelfs op school worden gedaan door een schoolpsycholoog.

Diagnose van DMDD

DMDD wordt gediagnosticeerd door een arts, psycholoog of nurse practitioner. De diagnose wordt pas gesteld na een beoordeling. De beoordeling moet een interview met zorgverleners omvatten en een observatie of een ontmoeting met het kind. Gestandaardiseerde vragenlijsten, schoolbezoeken en interviews met leerkrachten of andere zorgverleners kunnen deel uitmaken van de beoordeling.

Behandeling van DMDD

Kinderen helpen met DMDD kan psychotherapie of gedragsinterventies, medicatie of een combinatie van beide inhouden. Niet-medicamenteuze behandelingen moeten eerst worden onderzocht. Behandelingen zijn niet noodzakelijk specifiek voor DMDD. Er zijn verschillende benaderingen die vaak worden gebruikt voor verschillende psychische problemen bij kinderen.

Psychotherapie en gedragsinterventies

Tijdens de psychotherapie komen ouders en kinderen elke week samen met een therapeut om te werken aan het ontwikkelen van betere manieren om met elkaar om te gaan. Bij oudere kinderen kan individuele therapie, zoals cognitieve gedragstherapie, kinderen helpen om effectiever te leren denken en reageren op situaties die hen van streek maken. Bovendien zijn er benaderingen die erop gericht zijn ouders in staat te stellen de meest effectieve opvoedingsstrategieën te ontwikkelen.

geneesmiddel

Een verscheidenheid aan medicijnen wordt gebruikt om emotionele en gedragsproblemen bij kinderen te behandelen. Deze moeten worden besproken met een psychiater. Veel gebruikte medicijnen zijn onder meer antidepressiva, stimulerende middelen en atypische antipsychotica.

Een belangrijke overweging voor de behandeling

De meest effectieve interventies voor alle emotionele en gedragsproblemen bij kinderen hebben betrekking op ouders en andere zorgverleners. Omdat DMDD invloed heeft op hoe kinderen omgaan met familieleden, leeftijdsgenoten en andere volwassenen, is het van cruciaal belang om deze factoren in behandeling te betrekken.

Outlook voor DMDD

Onbehandeld kan DMDD zich ontwikkelen tot angststoornissen of niet-bipolaire of unipolaire depressie in de late adolescentie en volwassenheid. Zoals het geval is met alle psychische gezondheidscondities in de kindertijd, vinden de beste resultaten plaats wanneer beoordeling en interventie zo vroeg mogelijk plaatsvinden. Als u bang bent dat uw kind DMDD of een soortgelijke aandoening heeft, aarzel dan niet om onmiddellijk contact op te nemen met een professional.