Diagnosehandleiding voor bipolaire stoornis

Testen op bipolaire stoornis

Mensen met een bipolaire stoornis ondergaan intense emotionele veranderingen die heel anders zijn dan hun gebruikelijke stemming en gedrag. Deze veranderingen beïnvloeden hun leven van dag tot dag.

Testen op een bipolaire stoornis is niet zo eenvoudig als het doen van een meerkeuzetest of het sturen van bloed naar het lab. Hoewel bipolaire stoornis duidelijke symptomen vertoont, is er geen enkele test om de aandoening te bevestigen. Vaak wordt een combinatie van methoden gebruikt om een ​​diagnose te stellen.

Wat te doen voor de diagnose

Vóór uw diagnose kunt u snel wisselende stemmingen en verwarrende emoties ervaren. Het kan moeilijk zijn om precies te beschrijven hoe je je voelt, maar misschien weet je dat er iets niet klopt.

Vlagen van verdriet en hopeloosheid kunnen intens worden. Het kan voelen alsof je het ene moment in wanhoop bent verdronken, en dan later, ben je optimistisch en vol energie.

Lage emotionele perioden zijn van tijd tot tijd niet ongebruikelijk. Veel mensen omgaan met deze periodes als gevolg van alledaagse stress. De emotionele hoogte- en dieptepunten geassocieerd met een bipolaire stoornis kunnen echter extremer zijn. Je merkt misschien een verandering in je gedrag, maar je bent machteloos om jezelf te helpen. Vrienden en familie kunnen ook veranderingen opmerken. Als u manische symptomen ervaart, ziet u misschien niet de noodzaak om hulp van een arts te krijgen. Je voelt je misschien goed en begrijpt de zorgen van de mensen om je heen niet totdat je humeur weer verschuift.

Negeer niet hoe je je voelt. Ga naar een arts als extreme gemoedstoestanden het dagelijks leven verstoren of als u suïcidaal bent.

Andere voorwaarden uitsluiten

Als u extreme verschuivingen in uw stemming ervaart die uw dagelijkse routine verstoren, moet u uw arts raadplegen. Er zijn geen specifieke bloedonderzoeken of hersenscans om een ​​bipolaire stoornis te diagnosticeren. Zelfs als dat zo is, kan uw arts een lichamelijk onderzoek uitvoeren en laboratoriumtests uitvoeren, waaronder een schildklierfunctietest en urineanalyses. Deze tests kunnen helpen bepalen of andere aandoeningen of factoren uw symptomen kunnen veroorzaken.

Een schildklierfunctietest is een bloedtest die meet hoe goed uw schildklier functioneert. De schildklier produceert en scheidt hormonen af ​​die helpen bij het reguleren van veel lichaamsfuncties. Als uw lichaam niet genoeg van het schildklierhormoon ontvangt, ook wel bekend als hypothyreoïdie, werken uw hersenen mogelijk niet goed. Als gevolg hiervan kunt u problemen hebben met depressieve symptomen of een stemmingsstoornis ontwikkelen.

Soms veroorzaken bepaalde schildklierproblemen symptomen die vergelijkbaar zijn met die van een bipolaire stoornis. Symptomen kunnen ook een bijwerking van medicijnen zijn. Nadat andere mogelijke oorzaken zijn uitgesloten, zal uw arts u waarschijnlijk doorverwijzen naar een specialist in de geestelijke gezondheidszorg.

Mentale gezondheidsevaluatie

Een psychiater of psycholoog zal u vragen stellen om uw algehele geestelijke gezondheid te beoordelen. Testen op een bipolaire stoornis houdt vragen over de symptomen in: hoe lang ze zijn opgetreden en hoe ze je leven kunnen verstoren. De specialist zal u ook vragen stellen over bepaalde risicofactoren voor bipolair. Dit omvat vragen over medische familiegeschiedenis en elke geschiedenis van drugsmisbruik.

Bipolaire stoornis is een psychische aandoening die bekend staat om zijn perioden van zowel manie als depressie. De diagnose voor bipolaire stoornis vereist ten minste één depressieve en één manische of hypomanische episode. Je geestelijke gezondheidsspecialist zal vragen stellen over je gedachten en gevoelens tijdens en na deze afleveringen. Ze zullen willen weten of je de controle hebt tijdens de manie en hoe lang de afleveringen duren. Ze kunnen je toestemming vragen om vrienden en familie te vragen naar je gedrag. Bij elke diagnose wordt rekening gehouden met andere aspecten van uw medische geschiedenis en medicijnen die u hebt gebruikt.

Om precies te zijn met een diagnose, gebruiken artsen de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). De DSM biedt een technische en gedetailleerde beschrijving van een bipolaire stoornis. Hier is een overzicht van enkele termen en symptomen die worden gebruikt om de aandoening te diagnosticeren.

Manie

De DSM definieert manie als een "verschillende periode van abnormaal en aanhoudend verhoogde, expansieve of prikkelbare stemming." De aflevering moet minstens een week duren. De stemming moet minstens drie van de volgende symptomen hebben:

• veel zelfvertrouwen
• weinig behoefte aan slaap
• verhoogde snelheid van spreken (snel praten)
• vlucht van ideeën
• gemakkelijk afgeleid worden
• een verhoogde interesse in doelen of activiteiten
• psychomotorische agitatie (pacing, handwringen, etc.)
• meer activiteiten nastreven met een hoog risico op gevaar

Depressie

De DSM stelt dat een depressieve episode minstens vier van de volgende symptomen moet hebben. Ze moeten nieuw zijn of plotseling erger worden en moeten minimaal twee weken duren:

• veranderingen in eetlust of gewicht, slaap of psychomotorische activiteit
• verminderde energie
• gevoelens van waardeloosheid of schuldgevoelens
• problemen met denken, concentreren of beslissingen nemen
• gedachten over de dood of zelfmoordplannen of pogingen

Zelfmoordpreventie

Als u denkt dat iemand direct risico loopt op zelfbeschadiging of een ander persoon pijn doet:

• Bel 911 of uw lokale alarmnummer.
• Blijf bij de persoon tot hulp arriveert.
• Verwijder alle geweren, messen, medicijnen of andere dingen die schade kunnen veroorzaken.
• Luister, maar oordeel, betuig, bedreig of schreeuw niet.

Als je denkt dat iemand overweegt zelfmoord te plegen, of als je dat wel bent, zoek dan hulp bij een hotline met een crisis of een zelfmoordpreventie. Probeer de National Suicide Prevention Lifeline op 800-273-8255.

Bipolaire I-stoornis

Bipolaire stoornis I omvat een of meer manische episoden of gemengde (manische en depressieve) episodes en kan een depressieve episode omvatten. De afleveringen zijn niet te wijten aan een medische aandoening of middelengebruik.

Bipolaire II-stoornis

Bipolaire II-stoornis heeft één of meer ernstige depressieve episoden met ten minste één hypomanische episode. Hypomanie is een mindere vorm van manie.Er zijn geen manische episodes, maar het individu kan een gemengde episode ervaren.

Bipolar II verstoort uw vermogen om te functioneren net zo slecht als bipolaire I-stoornis. De symptomen moeten nog steeds veel leed of problemen veroorzaken op het werk, op school of met relaties. Het is gebruikelijk dat mensen met een bipolaire II-stoornis zich hun hypomane episoden niet herinneren.

cyclothymie

Cyclothymia wordt gekenmerkt door veranderende laag-niveau depressie samen met periodes van hypomanie. De symptomen moeten minstens twee jaar aanwezig zijn bij volwassenen of één jaar bij kinderen voordat een diagnose kan worden gesteld. Volwassenen hebben symptoomvrije perioden die niet langer dan twee maanden duren. Kinderen en tieners hebben symptoomvrije perioden die slechts ongeveer een maand duren.

Snelle fiets bipolaire stoornis

Deze categorie is een ernstige vorm van bipolaire stoornis. Het treedt op wanneer een persoon minstens vier episoden van depressie, manie, hypomanie of gemengde toestanden binnen een jaar heeft. Snelle fietsen treft meer vrouwen dan mannen.

Niet anders gespecificeerd (NOS)

Deze categorie is voor bipolaire symptomen die niet duidelijk in andere typen passen. NOS wordt gediagnosticeerd wanneer meerdere bipolaire symptomen aanwezig zijn, maar niet genoeg om aan het label voor een van de andere subtypes te voldoen. Deze categorie kan ook snelle stemmingswisselingen omvatten die niet lang genoeg duren om echte manische of depressieve episodes te zijn. Bipolaire stoornis NOS omvat meerdere hypomanische episodes zonder een depressieve episode.

Diagnose van bipolaire stoornis bij kinderen

Bipolair is niet alleen een probleem voor volwassenen, het kan ook bij kinderen voorkomen. Het diagnosticeren van een bipolaire stoornis bij kinderen kan moeilijk zijn omdat de symptomen van deze stoornis soms lijken op die van ADHD (attention-deficit hyperactivity disorder).

Als uw kind wordt behandeld voor ADHD en hun symptomen niet zijn verbeterd, overleg dan met uw arts over de mogelijkheid van een bipolaire stoornis. Symptomen van bipolair bij kinderen kunnen zijn:

• impulsiviteit
• prikkelbaarheid
• agressie (manie)
• hyperactiviteit
• emotionele uitbarstingen
• periodes van verdriet

De criteria voor de diagnose van bipolaire stoornis bij kinderen is vergelijkbaar met de diagnose van de aandoening bij volwassenen. Er is geen specifieke diagnostische test, dus uw arts kan u een aantal vragen stellen over de stemming, het slaappatroon en het gedrag van uw kind.

Hoe vaak heeft uw kind bijvoorbeeld emotionele uitbarstingen? Hoeveel uur slaapt uw ​​kind per dag? Hoe vaak heeft uw kind periodes van agressie en prikkelbaarheid? Als het gedrag en de houding van uw kind episodisch zijn, kan uw arts een bipolaire diagnose stellen.

De arts kan ook vragen stellen over uw familiegeschiedenis van depressie of bipolaire stoornissen, en ook de schildklierfunctie van uw kind controleren om een ​​te trage schildklier uit te sluiten.

Verkeerde diagnose

Een bipolaire stoornis wordt meestal verkeerd gediagnosticeerd in een vroeg stadium, wat vaak voorkomt tijdens de tienerjaren. Wanneer het wordt gediagnosticeerd als iets anders, kunnen de symptomen van een bipolaire stoornis erger worden. Dit gebeurt meestal omdat de verkeerde behandeling wordt gegeven.

Andere factoren van een verkeerde diagnose zijn inconsistentie in de tijdlijn van afleveringen en gedrag. De meeste mensen zoeken geen behandeling totdat ze een depressieve episode ervaren.

Volgens een studie uit 2006 gepubliceerd in Psychiatry, is ongeveer 69 procent van alle gevallen verkeerd gediagnosticeerd. Een derde daarvan wordt tien jaar of langer niet goed gediagnosticeerd.

De aandoening deelt veel van de symptomen die gepaard gaan met andere mentale stoornissen. Een bipolaire stoornis wordt vaak verkeerd gediagnosticeerd als unipolaire (grote) depressie, angst, OCD, ADHD, een eetstoornis of een persoonlijkheidsstoornis. Sommige dingen die artsen kunnen helpen om het goed te krijgen, zijn een sterke kennis van de familiegeschiedenis, snel terugkerende episodes van depressie en een vragenlijst over stemmingsstoornissen.

Neem contact op met uw arts als u denkt dat u symptomen van een bipolaire stoornis of een andere psychische aandoening heeft.