Buphthalmos

Wat is buphthalmos?

Buphthalmos is een algemene term voor een vergroot oog. Het wordt vaak gebruikt om ongewoon grote ogen te beschrijven bij kinderen jonger dan 3 jaar, en het kan een of beide ogen beïnvloeden. Buphthalmus is meestal een glaucoom bij kinderen, dat zich meestal in het eerste jaar na de geboorte ontwikkelt.

Wat zijn de symptomen?

Het belangrijkste symptoom van buphthalmos is een vergroot oog. Als het echter wordt veroorzaakt door glaucoom uit de kindertijd, kunt u ook merken dat:

• het scheuren
• gevoeligheid voor licht
• oog irritatie
• wazigheid in het oog

Wat veroorzaakt het?

Childhood glaucoom is de meest voorkomende oorzaak van buphthalmos. Glaucoom is een oogaandoening waarbij druk in het oog, intraoculaire druk wordt genoemd, zich opbouwt en de oogzenuw beschadigt. De toename van de druk wordt meestal veroorzaakt door een probleem met het drainagesysteem van het oog, dat een opeenhoping van vloeistof veroorzaakt.

Kinderglaucoom kan ook worden veroorzaakt door andere aandoeningen, zoals:

• aniridia, wat verwijst naar het ontbreken van een iris - het gekleurde deel van het oog
• neurofibromatose type 1 (ook bekend als de ziekte van von Recklinghausen), een stoornis van het centrale zenuwstelsel
• sclerocornea, een aandoening waarbij de witte coating van het oog, de sclera, wordt gecombineerd met het heldere voorste deel van het oog, het hoornvlies genaamd
• Sturge-Weber-syndroom, een neurologische aandoening die rode moedervlekken op het voorhoofd en het ooglid veroorzaakt

Hoe wordt het gediagnosticeerd?

De kinderarts van uw kind diagnosticeert waarschijnlijk buphthalmus tijdens een oogonderzoek. Ze kunnen u doorverwijzen naar een pediatrische oogarts voor verder onderzoek. Tests kunnen zijn:

• biomicroscopie
• Ophthalmoscopie
• tonometrie
• gonioscopie, die controleert op vloeistofafvoer

Afhankelijk van hoe uw kind op deze onderzoeken reageert, kan de kinderarts anesthesie aanbevelen tijdens het testen.

Kinderen ouder dan 3 ontwikkelen zelden een nieuw geval van buphthalmus. Als uw kind ouder is dan 3 en een vergroot oog heeft, kan dit verband houden met een andere oorzaak, zoals hyperthyreoïdie.

Hoe wordt het behandeld?

Behandeling van buphthalmus omvat meestal het verminderen van de druk in het oog. Dit wordt soms gedaan met medicinale oogdruppels, waaronder bètablokkers, medicijnen die vaak worden gebruikt om de bloeddruk te verlagen. Als uw kind glaucoom heeft, kan de kinderarts ook aanbevelen:

• implantaten om te helpen met drainage
• goniotomie, waarbij openingen voor drainage worden gecreëerd
• cyclodestructieve chirurgie, die het deel van het oog verwijdert en de extra vloeistof creëert
• gedeeltelijke verwijdering van sclera om de drainage te verbeteren

Naast medicatie en operaties, moet uw kind mogelijk ook een bril dragen.

Zijn er complicaties?

Buphthalmos neigt in de loop van de tijd erger te worden. Onbehandeld kan het vergrote oog het omringende weefsel rekken en permanente schade veroorzaken.

Is het te voorkomen?

Buphthalmus is misschien niet te voorkomen, maar met regelmatige oogonderzoeken voor kinderen kun je het vroeg vangen. Als het verband houdt met een degeneratieve oogaandoening, zoals glaucoom, kan een vroege behandeling het risico van uw kind op permanente oogschade aanzienlijk verminderen.

Leven met buphthalmos

Buphthalmos is relatief zeldzaam. Volgens de American Academy of Optometry treft deze aandoening ongeveer 1 op de 30.000 baby's. Zorg ervoor dat uw kind regelmatig oogonderzoeken heeft om te controleren op eventuele problemen, waaronder buphthalmos.