Beheersing van de angst voor water (Aquafobie)

Wat is waterafwijking?

De meesten van ons hebben enige angst als het gaat om water. Meestal overwinnen we die angsten of leren we manieren om ermee om te gaan. Maar als je aquafobie hebt, of de angst voor water, leef je met een aanhoudende en abnormale hoeveelheid angst en ongerustheid die voorkomt dat je zelfs maar in de buurt van water komt.

Aquafobie is een specifieke fobie. Dit is een irrationele angst voor iets dat niet veel gevaar veroorzaakt. U kunt aquafobie hebben als u merkt dat een bron van water u een overmatige hoeveelheid angst bezorgt. Dit kan een zwembad, een meer, een oceaan of zelfs een badkuip zijn.

Aquafobie wordt vaak verward met een andere fobie genaamd hydrofobie. Hoewel ze beide met water te maken hebben, zijn aquafobie en hydrofobie niet hetzelfde.

Hydrofobie is een aversie tegen water dat zich tijdens de latere stadia van rabiës in de mens ontwikkelt.

Het National Institute of Mental Health schat dat specifieke fobieën 19,2 miljoen volwassenen in de Verenigde Staten treffen. Vrouwen hebben twee keer zoveel kans om ze te ervaren dan mannen.

Veel volwassenen die leven met een specifieke fobie, zoals aquafobie, beginnen symptomen te ontwikkelen die verband houden met hun angst in de kindertijd of adolescentie.

Wat zijn de symptomen van aquafobie?

Het zien van water kan intense angst en angst teweegbrengen bij iemand met aquafobie. Dit kan een zeer kleine hoeveelheid water zijn, zoals wat wordt aangetroffen in de wastafel in de badkamer, of een grote hoeveelheid water, zoals een oceaan. De hoeveelheid water is niet de oorzaak van de fobie. Het is het water zelf dat de angst en de daaruit voortvloeiende angst creëert.

Enkele van de meer algemene symptomen van aquafobie zijn onder meer:

• een onmiddellijk gevoel van intense angst, angst en paniek bij het denken over water
• een aanhoudende, overmatige of onredelijke angst bij blootstelling aan water
• erkennen dat de angst voor water buitensporig is of niet in verhouding staat tot de werkelijke dreiging
• vermijding van water
• zweten
• hoge hartslag
• strakke borst en moeite met ademhalen
• misselijkheid
• duizeligheid of flauwvallen

Wat veroorzaakt aquafobie?

De oorzaken van specifieke fobieën zijn niet goed begrepen. Er zijn echter aanwijzingen dat fobieën genetisch kunnen worden geërfd. Als u een familielid heeft met een psychische aandoening, zoals angst of andere fobieën, loopt u mogelijk een fobie.

Aquafobie wordt vaak veroorzaakt door een traumatische gebeurtenis tijdens de kindertijd, zoals een bijna-verdrinking. Het kan ook het resultaat zijn van een reeks negatieve ervaringen. Dit gebeurt meestal in de kindertijd en is niet zo ernstig als een traumatische ervaring.

De Mayo Clinic suggereert ook dat veranderingen in de hersenfunctie ook een rol kunnen spelen bij het ontwikkelen van specifieke fobieën.

Hoe wordt de waterafwijking gediagnosticeerd?

Artsen gebruiken de nieuwe editie van de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5) om hen te helpen bij het diagnosticeren van psychische aandoeningen.

Momenteel heeft de DSM-5 geen specifieke diagnose of categorie voor aquafobie. In plaats daarvan identificeert het een angst voor water onder de diagnose voor specifieke fobieën.

Als u vermoedt dat u aquafobie heeft, maak dan een afspraak met uw arts. Ze kunnen u doorverwijzen naar een specialist in de geestelijke gezondheidszorg die uw fobie kan diagnosticeren en behandelen.

Op basis van de criteria van de DSM-5 zal een specialist in de geestelijke gezondheidszorg waarschijnlijk een diagnose stellen van aquafobie (of een specifieke fobie) als u de symptomen heeft ervaren die hierboven zijn vermeld gedurende ten minste zes maanden.

Een deel van de diagnose omvat ook het uitsluiten van andere psychische aandoeningen, zoals:

• obsessief-compulsieve stoornis
• post-traumatische stress-stoornis
• paniekstoornis

Hoe wordt aquafobie behandeld?

Omdat aquafobie als een specifieke fobie wordt beschouwd, wordt deze het vaakst behandeld met twee vormen van psychotherapie: belichtingstherapie en cognitieve gedragstherapie.

De voorkeursbehandelingsmethode is belichtingstherapie. Tijdens dit type therapie wordt u herhaaldelijk blootgesteld aan de bron van de fobie - in dit geval water. Als u wordt blootgesteld aan water, houdt uw therapeut uw reacties, gedachten, gevoelens en sensaties bij om u te helpen uw angst te beheersen.

Met cognitieve gedragstherapie leer je om je gedachten en overtuigingen over je angst voor water uit te dagen. Terwijl je leert om je angsten uit te dagen, zul je ook strategieën ontwikkelen om met die denkpatronen en overtuigingen om te gaan.

Naast professionele behandeling zijn er ook verschillende zelfzorgtechnieken die je thuis kunt oefenen. Mindfulness-gebaseerde strategieën, dagelijkse fysieke activiteit, yoga en diepe ademhaling zijn allemaal nuttige strategieën bij het behandelen van fobieën.

In de latere stadia van de behandeling, kunt u besluiten om te werken met een speciaal opgeleide zweminstructeur die u kan helpen om zich comfortabel te voelen zwemmen.

Uw arts kan ook medicijnen voorschrijven om bepaalde symptomen van angst en paniek te behandelen. Maar de Mayo Clinic merkt op dat deze niet op de lange termijn worden gebruikt. Integendeel, medicijnen kunnen helpen tijdens de eerste behandeling en om specifieke redenen.

Wat zijn de vooruitzichten?

Een behandelplan dat psychotherapie omvat - samen met de steun van geliefden - kan u helpen om uw fobie met succes te leren beheren.

Als u vermoedt dat u aquafobie heeft, maak dan een afspraak om uw arts te raadplegen. Ze kunnen u helpen de behandeling te vinden die het beste bij u past.