Mensen voelen zich niet altijd op hun gemak als ze zichzelf of anderen toegeven dat ze een aandoening hebben bij wie ze pas de diagnose hebben gekregen. Dit is niet ongebruikelijk en de meeste mensen accepteren uiteindelijk de diagnose.
Maar soms is de afwijzing langdurig en het is niet eenvoudigweg ontkenning die ervoor zorgt dat een persoon de feiten verwerpt. Het is een aandoening die anosognosia wordt genoemd. Dit betekent losjes: gebrek aan bewustzijn of inzicht? in het Grieks.
Anosognosia is een gebrek aan vermogen om de realiteit van de eigen toestand waar te nemen. Het is het onvermogen van een persoon om te accepteren dat ze een aandoening hebben die overeenkomt met hun symptomen of een formele diagnose.
Dit gebeurt ondanks significant bewijs van een diagnose, en ondanks tweede en zelfs derde medische adviezen die de geldigheid van een diagnose bevestigen.
Anosognosia is een gevolg van veranderingen in de hersenen. Het is niet alleen koppigheid of regelrechte ontkenning, wat een afweermechanisme is dat sommige mensen gebruiken als ze een moeilijke diagnose krijgen om mee om te gaan. In feite staat anosognosie centraal in aandoeningen zoals schizofrenie of bipolaire stoornis.
Laten we eens nader bekijken wat dit symptoom veroorzaakt, hoe het te herkennen en wat u en uw dierbaren kunnen doen om het hoofd te bieden.
Je perceptie van jezelf verandert gedurende je hele leven. Pas getrouwd? Misschien voel je je nu gerustgesteld dat je de knoop eindelijk hebt verbonden met iemand van wie je houdt. Nieuw litteken op je gezicht? Je hersenen moeten er rekening mee houden, zodat je je herinnert dat het er is wanneer je in de spiegel kijkt.
Je frontale kwab is sterk betrokken bij dit constante proces van het hervormen van je zelfbeeld. En sommige mentale gezondheidsproblemen kunnen veranderingen in dit deel van uw hersenen veroorzaken. Dit remodelering van de frontale lob in de tijd veroorzaakt.
Uiteindelijk verlies je mogelijk je vermogen om nieuwe informatie op te nemen en je perceptie van jezelf of je algehele gezondheid te vernieuwen.
En omdat uw brein de nieuwere informatie die het resultaat is van uw aandoening niet begrijpt, kunnen u of uw geliefden in de war raken of gefrustreerd raken dat u uw toestand niet serieus lijkt te nemen.
Het meest opvallende symptoom van anosognosie is een gebrek aan begrip, bewustzijn of acceptatie dat je een medische aandoening hebt. Dit is mogelijk, zelfs als er uitgebreid bewijs is dat u dit doet.
Hier zijn enkele manieren om het verschil tussen anosognosie en ontkenning of andere reacties op ziekte te begrijpen:
Uw arts kan aanbevelen dat u een psychiater of een andere specialist in de geestelijke gezondheidszorg ziet als u of een dierbaren een diagnose hebben gehad van een aandoening die mogelijk verband houdt met anosognosia. Een specialist kan uw algehele geestelijke gezondheid en eventuele symptomen die zich voordoen volgen.
Een specialist kan anosognosia ook vroeg herkennen. Zelfs kleine gedragsveranderingen kunnen door een specialist worden gedetecteerd.
Een gemeenschappelijke evaluatietechniek is de? LEAP? methode, die wordt gedaan door:
Deze methode helpt een dialoog te openen tussen een arts en de persoon met anosognosia. Hierdoor kan de persoon zich bewust worden van de objectieve feiten van zijn situatie en begrijpen dat de mensen om hen heen ondersteunend en begripvol zijn.
Een ander vaak gebruikt diagnostisch hulpmiddel is de schaal om onbehagen van psychische stoornis (SUM-D) te beoordelen. Deze test plaatst het idee van? Inzicht? op een spectrum dat omvat:
De SUM-D-testresultaten van een persoon kunnen mogelijk aangeven of een persoon anosognosia heeft.
De meest voorkomende aandoeningen geassocieerd met anosognosia zijn onder andere:
Anosognosia komt het meest voor bij schizofrenie. Ongeveer 57-98 procent van de mensen met schizofrenie heeft een vorm van anosognosie.
Anosognosia is ook vooral opmerkelijk bij hemiplegie. Iemand met deze aandoening beseft misschien niet dat ze aan een kant van hun lichaam een gedeeltelijke of volledige verlamming hebben.Dit geldt zelfs als ze kunnen waarnemen dat hun ledematen niet goed bewegen.
Het zoeken naar een behandeling door een hulpverlener of psychiater kan kort na de diagnose van een psychische aandoening een enorme hulp zijn voor iemand die anosognosia ervaart. Deze aandoening kan frustrerend zijn voor iemand die relatieproblemen kan hebben met zijn vrienden, familie of zelfs collega's of met gezondheidsproblemen omdat ze zich niet bewust zijn van hun toestand.
Behandeling voor anosognosia kan variëren op basis van de oorzaak. Gemeenschappelijke behandelingen omvatten het volgende:
Uw arts kan geneesmiddelen aanbevelen die bekendstaan als antipsychotica voor de behandeling van symptomen van aandoeningen zoals schizofrenie of bipolaire stoornis. Enkele voorbeelden van antipsychotica die kunnen worden gebruikt, zijn onder andere:
Antipsychotica werken gewoonlijk niet op dezelfde manier voor elke persoon, dus uw medicatie zal worden voorgeschreven op basis van uw symptomen, algehele gezondheid en reactie op de medicatie. Mogelijk hebt u zelfs uw hele leven verschillende soorten antipsychotica nodig als uw cognitieve vermogen verandert of uw lichaam op een andere manier reageert op de tijd.
MET gebruikt technieken om iemand te motiveren om zijn of haar zelfbeeld aan te passen om te accepteren dat ze een aandoening hebben of hen aanmoedigen om behandeld te worden voor hun aandoening.
MET bestaat vaak uit iemand helpen om objectief naar hun symptomen, gedragingen en relaties te kijken. Dit leidt vaak tot het besef dat feiten wijzen op het bestaan van een aandoening.
Hier zijn enkele tips om u en uw geliefden te helpen omgaan met anosognosia:
De vooruitzichten voor aandoeningen geassocieerd met anosognosia, zoals schizofrenie, kunnen vroeg in de behandeling behulpzaam zijn, maar dit is niet altijd het geval en er is geen genezing voor deze aandoening.
Gedragstherapie zoals de MET-techniek kan de kwaliteit van leven aanzienlijk verhogen door mensen met anosognosia te helpen hun symptomen objectief te bekijken. Dit kan leiden tot veranderingen in perceptie en gedrag en ervoor zorgen dat ze het behandelplan volgen voor hun onderliggende aandoening.