Acropustulosis is een jeukende, ongemakkelijke huidaandoening die meestal baby's treft. De kinderarts van uw kind kan er naar verwijzen als acropustulosis van kleutertijd. Hoewel ongewoon, kan acropustulosis zich ontwikkelen bij oudere kinderen en volwassenen. Meestal gebeurt dat na een infectie of letsel.
Een huiduitslag met acropustulosis kan verschillende keren opflakkeren gedurende een periode van maanden, ongeacht de behandeling. De meeste gevallen van acropustulosis van de kindertijd verdwijnen meestal op de leeftijd van 3. Deze huidconditie draagt geen andere complicaties of langdurige gezondheidsproblemen met zich mee.
Een huiduitslag met acropustulosis verschijnt meestal alleen op de voetzolen of in de handpalmen. De uitslag ziet eruit als kleine, roodachtige, vlakke bultjes. De bultjes kunnen dan in blaren of puisten veranderen. De puisten, die verschijnen in clusters die gewassen worden genoemd, kunnen erg jeuken.
Gewassen kunnen komen en gaan tijdens de eerste drie levensjaren van een kind. Ze komen minder vaak voor als het kind de leeftijd van 3 jaar nadert. In de meeste gevallen verschijnt acropustulosis tijdens het eerste levensjaar.
Vaak verschijnen er binnen een paar maanden na de geboorte gewassen op de handen of voeten. Laesies verschijnen minder vaak aan de zijkanten van de voeten en enkels en op de polsen en armen.
Bij oudere kinderen en volwassenen lijkt acropustulosis voornamelijk als blaren of puisten rond de vingernagels of op de tenen. Het kan de nagels beschadigen en in de ernstigste gevallen kan acropustulosis de botten beschadigen.
Huidgebieden met huiduitslag kunnen iets donkerder zijn lang nadat de huiduitslag is verdwenen. Uiteindelijk moet de huid terugkeren naar zijn gebruikelijke kleur.
Acropustulosis wordt soms verkeerd gediagnosticeerd als hand-, mond- en klauwzeer (HFMD). HFMD produceert ook blaren op de handpalmen en voetzolen. Maar anders dan bij acropustulosis begint HFMD meestal met koorts en keelpijn. Er kunnen ook zweren in de mond en elders op het lichaam zijn met HFMD. Dit is ook het geval met waterpokken, die overal op het lichaam blaasjes (kleine stoten met heldere vloeistof) kunnen bevatten.
Het is onduidelijk hoe vaak acropustulosis is omdat het soms een verkeerde diagnose stelt of helemaal niet wordt gediagnosticeerd. Kinderen van alle rassen over de hele wereld zijn getroffen. Jongens en meisjes lopen hetzelfde risico.
De oorzaak van acropustulosis is onbekend. Soms ontwikkelt het zich voor of nadat een kind een vergelijkbare huidaandoening heeft, genaamd schurft. Een kind kan een allergische reactie krijgen op het type gravende mijt dat in de huid kruipt en schurft veroorzaakt. Acropustulosis kan ook voorkomen zonder schurft.
Terwijl schurft en waterpokken besmettelijk zijn, is acropustulosis dat niet. Kinderen met een opflakkering kunnen nog steeds naar hun school of kinderdagverblijf gaan.
Het hebben van een allergische reactie op de schurftmijt kan uw risico op acropustulosis verhogen. Anders is de belangrijkste risicofactor gewoon heel jong. Acropustulosis lijkt geen erfelijke aandoening te zijn.
Als u een of meer opflakkeringen van acropustulosis heeft gehad, is het waarschijnlijk dat uw kind er meer zal hebben, althans voor een tijdje.
Voor niet-baby-gevallen kan het hebben van een huidinfectie of een huidaandoening van welke aard dan ook u vatbaar maken voor acropustulosis.
Meer informatie: Hoe zien huidallergieën bij kinderen eruit? "
Als u een uitslag van welke aard dan ook op de huid van uw kind opmerkt, vertel dit dan aan uw kinderarts. Omdat acropustulosis voor andere aandoeningen kan worden aangezien, moet u uw arts raadplegen in plaats van zelf een diagnose van het probleem te stellen.
Testen zijn meestal niet nodig om acropustulosis te diagnosticeren. Dat kan meestal worden gedaan met alleen een lichamelijk onderzoek. Een ervaren kinderarts moet acropustulosis kunnen onderscheiden van waterpokken of andere huidaandoeningen.
Als er enige zorg is, kan een bloedtest uitwijzen of een kind de antilichamen voor het waterpokkenvirus heeft (varicella-zoster-virus). Als uw kind oud genoeg is en tegen dit virus is ingeënt, is het zeer onwaarschijnlijk dat het waterpokken heeft.
Behandeling van een huiduitslag met acropustulosis omvat meestal een actuele zalf die een sterke corticosteroïde bevat, zoals betamethasonvaleraat (Betnovate). Dit moet helpen een deel van de huidontsteking te verminderen en een deel van de jeuk te verlichten. Een krachtig antibioticum genaamd dapsone (Aczone), dat soms lokaal wordt gebruikt voor de behandeling van ernstige acne, kan worden gebruikt voor ernstige gevallen van acropustulosis. Beide behandelingen hebben een aanzienlijk risico op bijwerkingen en worden niet vaak gebruikt voor kinderen.
Behandeling van welke aard dan ook is meestal niet meer nodig na ongeveer twee jaar van on-again, off-again uitbraken. Meestal vormt zich een gewas op de huid en duurt dit een week of twee. Dit wordt gevolgd door een periode van twee tot vier weken zonder uitslag. Gedurende die tijd is geen behandeling nodig.
Afhankelijk van hoe significant de symptomen zijn, hoeft acropustulosis helemaal niet met sterke medicatie te worden behandeld. Om jeuk te helpen verlichten, kan uw arts een oraal antihistaminicum voorschrijven.
Probeer te voorkomen dat uw kind zijn laesies krabt. Overmatig krabben kan leiden tot littekens. Bedek de voeten van uw kind met sokken om te voorkomen dat ze krassen. Zachte katoenen handschoenen kunnen soms voorkomen dat ze te veel krabben of wrijven.
Als acropustulosis samen met schurft ontwikkelt, zal behandeling van schurft ook nodig zijn.
Onthoud dat acropustulosis meestal een tijdelijke aandoening is die komt en gaat. Het vinden van een goede medicatie en middelen om de aangetaste huid te beschermen, maakt de flare-ups gemakkelijker te beheren. In de meeste gevallen stoppen flare-ups tegen de tijd dat uw kind 3 jaar oud is.